Veerman beriep zich in Haarlem op het verschoningsrecht, omdat naar hem nog een gerechtelijk vooronderzoek loopt. Het Openbaar Ministerie verdenkt hem van medeplegen van brand door schuld en medeplegen van dood door schuld. Hij moest in Haarlem verschijnen in verband met een civiele procedure die letselschade–advocaten hebben aangespannen om de aansprakelijkheid van Veerman en de gemeente Edam–Volendam aan te tonen.

Veerman (55) zegt in het vraaggesprek dat de Volendammers al drie maanden wisten dat hij niks mocht zeggen. „Ze dachten: als er nou veel Volendammers zijn, dan durft hij zijn mond niet te houden. Maar ik heb niks te zeggen. En dat wil niet zeggen dat ik het niet verschrikkelijk erg vind wat er is gebeurd."

Barkeeper R. Schilder verklaarde voor de rechtbank in Haarlem dat Veerman zelf zich bemoeide met het ophangen van de kersttakken. Hier brak tijdens de nieuwjaarsnacht de fatale brand uit die aan veertien jongeren het leven kostte en waardoor bijna tweehonderd anderen gewond raakten.

„Je hangt geen kersttakken op om de zaak onveilig te maken. Ik heb eerst geen seconde gedacht dat het iets met schuld te maken zou hebben. We hebben zelf weken onder die takken gewerkt. Je gaat toch niet een bom boven je hoofd hangen?", aldus Veerman. Ook zegt hij vorig jaar november geen brief te hebben ontvangen van de gemeente waarin horeca–ondernemers werden gewezen op het impregneren van kersttakken.

Veermans 25–jarige dochter Laura doorbreekt eveneens het stilzwijgen. Omdat zij ook verdachte is in de strafzaak naar de nieuwjaarsbrand en familie is van Jan Veerman, hoefde zij voor de rechtbank in Haarlem niets te zeggen. „Bij dat proces stond in de krant dat ik totaal geen emotie toonde. Ik heb in mijn leven nog nooit zoveel emoties gevoeld", zegt zij in HP/De Tijd.

Letselschade–advocaat J. Beer begrijpt niet goed waarom Veerman nu wel zijn verhaal vertelt, dat volgens hem bovendien „heel erg bezijden de waarheid is". Beer wijst erop dat Veerman voor de rechtbank uitgebreid de gelegenheid had uitleg te geven. „Veerman koos echter voor zijn recht om te zwijgen, om zijn eigen huid te redden."