Als de fusie doorgaat, betekent dit voor het Comité concreet dat het zich geroepen weet te blijven onder de kerkorde van de Nederlandse Hervormde Kerk. Dit staat in het nummer van ”Om de Hervormde Kerk” dat deze week verschijnt.

De algemene uitgangspunten zijn opgesteld in samenspraak met een kerngroep van twintig predikanten die het gedachtegoed van het Comité delen. Vervolgens heeft men zich tijdens een besloten bijeenkomst, waarvan eerder bekend werd dat bijna zeventig predikanten die bezochten, bezonnen op de weg die moet worden gegaan. Met hen zijn de algemene uitgangspunten doorgesproken en daarna vastgesteld.

In de uitgangspunten staat onder andere dat het diepe verval van de Nederlandse Hervormde Kerk allereerst tot ootmoed dient te stemmen. „We weten ons medeschuldig aan de dwalingen die thans in de kerk zelfs in haar regelgeving een plaats krijgen en waar wij in het kader van het SoW-proces in verhevigde mate mee geconfronteerd worden. Ons ”nee” tegen Samen op Weg komt niet voort uit een houding van zelfgenoegzaamheid...”

De beoogde Samen op Weg-kerk scheidt zich naar het inzicht van het Comité op wezenlijke punten af van het Woord van God, van de belijdenis der kerk en van dat wat onopgeefbaar is geweest voor de Kerk der eeuwen. De kerkorde van de beoogde Samen op Weg-kerk bevat, aldus het Comité, zowel in de grondleggende (Romeinse) artikelen als in de daaruit voortvloeiende ordinanties nadrukkelijk uitgangspunten en bepalingen die strijdig zijn met het Woord van God en met de belijdenis van de Nederlandse Hervormde Kerk.

Het Comité beschouwt het daarentegen als zijn plicht om te blijven bij de gereformeerde belijdenis van de NHK.

Indien de synode van de Hervormde Kerk besluit te fuseren met de Gereformeerde Kerken en met de Lutherse Kerk staat de kerk op een kruispunt in de geschiedenis, aldus een van de uitgangspunten. „De synode van onze Nederlandse Hervormde Kerk breekt alsdan met haar eigen geschiedenis, belijdenis en identiteit. Er ontstaat een plurale kerk, die zich niet gereformeerd kan noemen naar naam en belijdenis en zich losmaakt van haar eigen wortels.”

Wat dit betreft onderschrijft het Comité de analyse van het hoofdbestuur van de Gereformeerde Bond in zijn open brief van januari 1996 dat „de grondslag van de nieuw te vormen kerk ”de iure” en ”de facto” niet langer meer die van de gereformeerde kerk der Reformatie is.”

De positie van ambtsdragers brengt, mede gezien het jawoord dat ze hebben gegeven, met zich mee dat ze Gode meer gehoorzaam hebben te zijn dan de mensen en dat ze ook synodebesluiten hebben te toetsen aan Gods Woord, stelt het Comité. „Wij kunnen slechts die besluiten naleven en uitvoeren die niet in strijd zijn met Gods Woord. Vanwege onze gehoorzaamheid aan de Koning van de Kerk kunnen en wensen wij niet meegenomen te worden naar de beoogde SoW-kerk.”

De geformuleerde uitgangspunten zullen de leidraad vormen voor de lezingen op de bezinningsdag die het Comité op 11 januari in Putten belegt over het thema: ”Hervormd blijven…! Waarom en hoe…?”

Op de vraag of hij denkt dat de door het moderamen van de hervormde synode ingestelde ’antibreukcommissie’ nog wat oplevert, antwoordt bestuursvoorzitter ds. L. W. Ch. Ruijgrok in het blad: „Onze hoop is niet op mensen of commissies, maar op de Koning van de Kerk van Wie toch ook met het oog op deze dingen beleden mag worden: „Die opent en niemand sluit en Hij sluit en niemand opent” (Openb. 3:7). Laat deze dingen daarom een blijvende plaats hebben in onze voorbede.”

In een ander artikel wijst ds. C. J. P. van der Bas op de mogelijkheid een bezwaar bij de generale commissie voor de behandeling van bezwaren en geschillen of een gravamen bij de plaatselijke kerkenraad in te dienen tegen de kerkorde van de Protestantse Kerk in Nederland. De hervormde synode heeft deze vorige week definitief vastgesteld.