Van een inwoner van het door raketten geteisterde Sderot valt nauwelijks een toegeeflijke houding ten aanzien van de Palestijnen te verwachten.
Samen met zijn vriendin, die hem helpt de Engelstalige tekst te vertalen, buigt Daniel Madmoni zich in een Jeruzalems kantoortje over het Kieskompas. Over de vragen rond het thema vrede en veiligheid hoeft hij niet lang na te denken. „Totaal oneens”, is zijn resolute antwoord op de suggestie dat Israël Joodse nederzettingen in Judea en Samaria moet opgeven ten gunste van een Palestijnse staat.
Van het ontruimen van Oost-Jeruzalem wil de net afgezwaaide militair evenmin iets weten. Zijn zwarte ogen schieten vuur. „We hebben de Sinaï teruggegeven, we hebben ons uit de Gazastrook teruggetrokken. En iedere keer willen de Arabieren meer. En wat krijgen we terug? Kijk maar naar 2005, toen we uit Gush Katif weggingen. We waren nog niet weg of ze begonnen te schieten.”
Over de stelling dat Israël te allen tijde moet doen wat het beste is voor zijn eigen veiligheid, ook als dat een conflict met Amerika betekent, twijfelt Daniel. Nadenkend strijkt hij over zijn keppeltje. „Ik ben daar neutraal in”, zegt hij ten slotte. „De Amerikanen geven ons veel geld voor onze veiligheid. Ze zijn ons zeer goed gezind.”
Over de scheiding van kerk en staat neemt Madmoni, die zelf orthodox is, een wisselend standpunt in. De overheid hoeft er wat hem betreft niet voor te zorgen dat het openbare leven in Israël zich volgens de Joodse tradities afspeelt. „Iedereen moet zelf weten hoe hij leeft”, is Daniels oordeel. „Ik zit wat dat aangaat in het midden.”
Joodse wetten moeten niet boven democratische waarden worden gesteld, vindt Daniel. „De kunst is om die twee te combineren.” Resoluut wijst hij echter de suggestie van de hand dat Israël het burgerlijk huwelijk moet invoeren. Nu kunnen echtparen uitsluitend door een rabbijn worden getrouwd. Niet zelden wijken stelletjes uit naar het nabijgelegen Cyprus om zich daar in de echt te laten verbinden.
Ook de stelling dat sommige bedrijven op de sabbat open moeten kunnen zijn, vindt geen instemming bij de inwoner van Sderot. „Totaal mee oneens.”
Gematigder denkt Daniel over sociaaleconomische vraagstukken. Israël moet volgens hem de kapitalistische lijn in plaats van de socialistische volgen. Wel is de Israëliër van mening dat de kinderbijslag omhoog moet en dat de overheid moet zorgen dat iedereen een redelijke levensstandaard geniet.
Ronduit enthousiast is hij over de stelling dat de uitgaven voor onderwijs en gezondheidszorg omhoog moeten, zelfs als dat ten koste gaat van andere posten op de begroting.
De vragen over het vredes-proces vindt Daniel „moeilijk en gecompliceerd.” „Het probleem is dat Israël keer op keer met geweld wordt geconfronteerd. ”
Het Kieskompas positioneert Daniel Madmoni tussen de rechtse partijen Likud en Ichud Leumi. „Dat klopt”, reageert hij. „Religieus gezien voel ik me meer met de Ichud Leumi verbonden. Maar qua leider zie ik meer in Likudvoorman Benyamin Netanyahu.”
Naam: Daniel Madmoni
Leeftijd: 22 jaar
Woonplaats: Sderot
Beroep: Student
Stemt doorgaans: Likud
Uitkomst Kieskompas: Likud/Ichud Leumi
