De Voyager 1 werd in september 1977 gelanceerd om onderzoek te doen naar de verste uithoeken van het zonnestelsel, ons woonerf binnen het heelal. Na anderhalf jaar vloog het vaartuig langs de planeet Jupiter. Weer anderhalf jaar later passeerde de sonde de planeet Saturnus. In augustus 2012 verliet de Voyager 1 het zonnestelsel, als eerste menselijke bouwsel ooit, en bereikte hij de eindeloze ruimte tussen de sterren. Op die afstand doen het licht van de zon en de commando’s van de vluchtleiding er meer dan 23 uur over om de sonde te bereiken.

De Voyager 1 werkt nog altijd, hoewel dat wel steeds moeilijker gaat. Enkele meetinstrumenten aan boord zijn al uitgeschakeld en de brandstof aan boord raakt in de komende jaren langzaam op. Als dat gebeurt, kan de sonde geen gegevens meer naar de aarde sturen. Om zijn leven te verlengen, heeft de Voyager 1 een jaar geleden een software-update gekregen.

Na het einde van de missie blijft de sonde doorvliegen met een snelheid van ongeveer 17 kilometer per seconde. Over ongeveer 40.000 jaar bereikt de Voyager 1 de dichtstbijzijnde ster, Gliese 445.

Kort voor de Voyager 1 werd zijn tweelingbroer gelanceerd, de Voyager 2. Die staat nu op 20,7 miljard kilometer van de aarde en verliet het zonnestelsel in 2018. Ook de Voyager 2 werkt nog altijd.