ALKMAAR - In de Alkmaarse groentewinkel van Pierre van den Bosch rinkelt de telefoon. Een vrouwelijke klant plaatst een bestelling voor wat aardappelen plus een pak toiletpapier. „Poplapapier gebruikt u toch?” reageert de groenteman rap. Van den Bosch (41) kent zijn pappenheimers.
Toch hield de gedreven groenteman de afgelopen jaren het hoofd boven water, in tegenstelling tot veel van zijn concurrenten. De Nederlandse versspeciaalzaken kregen te maken met de gevolgen van de recessie en een toenemende concurrentie vanuit de supermarkten. Van den Bosch zag de afgelopen jaren vier van zijn vijf collega’s uit de Alkmaarse binnenstad verdwijnen.
De misère in de middenstand ging ook de winkel van Van den Bosch niet voorbij. „Na de aanslagen van 11 september 2001 liepen de bestellingen vanuit de horeca -goed voor zo’n 40 procent van de totale omzet- flink terug. Ook kwamen er minder klanten in de winkel. Ik wilde hard doorgroeien, net als in jaren negentig, maar dat lukte niet meer”, vertelt de groenteman.
Van den Bosch -die de groentewinkel runt samen met zijn vrouw, een parttime medewerkster en een zevental scholieren- nam rigoureuze maatregelen. Hij ontsloeg één fulltime medewerker en reduceerde zijn reclamebudget tot nul. „Tot mijn verrassing ging dat goed. De klanten kwamen terug.”
De groentehandelaar sneed niet alleen drastisch in zijn kosten. Hij zette ook alles op alles om in te spelen op de veranderende wensen van zijn klanten. Zo levert hij nu een breed scala aan kant-en-klaarmaaltijden, van Italiaanse pastaschotels tot oer-Hollandse andijviestamppot. Ook verkoopt hij voorgesneden groentes, panklare aardappels en vers bereide soepen.
Zijn klanten vragen erom, verklaart Van den Bosch. „De meeste mensen die hier komen, zijn tweeverdieners. Zij hebben weinig tijd om uitgebreid te winkelen of te koken en kiezen steeds vaker voor gemaksproducten. Ik denk er nu zelfs over om maaltijden op te warmen, zodat de klant thuis gelijk aan tafel kan.”
De prijs is voor zijn type klanten vaak geen issue, zegt de Alkmaarse groenteman. „De supermarkt verkoopt een kilo bananen voor 79 cent, terwijl de inkoopprijs meer dan 1 euro bedraagt. Ik hoef gelukkig niet te stunten met prijzen. Mijn klanten kunnen moeilijk doen over een meloen van 2 euro, maar voor een kant-en-klare meloensalade betalen ze grif het driedubbele.”
Van den Bosch gaat ook op een andere wijze de concurrentie aan met de supermarkt. Behalve aardappelen, groente en fruit biedt hij de klant een assortiment dagelijkse boodschappen. Zijn groentewinkel lijkt haast een kleine supermarkt: flessen frisdrank, koek, eieren en toiletpapier staan hoog opgestapeld in de schappen.
„Hierdoor hoeven klanten niet voor een vergeten boodschap naar de supermarkt buiten de stad. Mochten kopers toch nog iets anders nodig hebben, dan verwijs ik hen altijd door naar de andere versspeciaalzaken in de binnenstad. Andersom gebeurt dit ook. We moeten elkaar als middenstanders in de stad een beetje helpen.”
De baan van de enthousiaste Van den Bosch neemt veel tijd in beslag. Zes dagen per week is de groenteman van halfzes ’s ochtends tot halfzeven ’s avonds in touw. „Je moet altijd weer meegaan met de wensen van de klant. Ik ga bij wijze van spreken voor hen op de knieën. Hiervoor krijg je niet altijd de waardering die je zou willen, maar het is een prachtig vak.”