Hoewel de politie nog druk bezig is met het onderzoek naar de aanslag en plaatselijke bewoners met emmers puin en glasscherven opruimen, nemen de toeristen langzaam maar zeker weer bezit van de markt.

„Ik krijg er gewoon kippenvel van als ik hier om me heen kijk”. De uit Lekkerkerk afkomstige Nico Kreukniet kijkt beteuterd naar de 1 meter diepe en 4 meter brede krater die de zware bom in het wegdek heeft geslagen. Met korte broek, sandalen en aan zijn pols het lichtblauwe polsbandje van het vakantieoord waar hij verblijft, loopt hij langzaam op de met glasscherven bedekte weg langs opengereten autowrakken. Op de stoep zijn op verschillende plekken nog grote plassen gestold bloed zichtbaar en her en der liggen geblakerde kledingstukken.

Achter Kreukniet komt een Russisch gezin aanlopen waarvan de moeder de digitale camera in de aanslag heeft. Terwijl de twee tienerdochters een beetje angstig om zich heen kijken, maakt zij een serie foto’s. „Gisteren zag het er hier nog erger uit”, weet de Nederlander te vertellen. „Ze hebben afgelopen nacht al veel opgeruimd.”

Kreukniet zat in zijn 300 meter verderop gelegen hotel op het moment dat de bom op de markt afging. Vanuit het hotel zag hij de flits van vuur en daarna de enorme rookkolom die omhoog trok.

„Ik ben zaterdagochtend voor het eerst gaan kijken hoe het er hier uit zag”, aldus de toerist. „Er zitten meer Nederlanders in mijn hotel, maar de meesten durfden het niet aan om hier langs te gaan. De eerste indruk was echt verschrikkelijk. Ik stond hier met tranen in mijn ogen.”

Het verbaasde Kreukniet dat het toeristische leven van alledag de ochtend na de explosies weer zijn gewone beloop nam. „De explosie op de markt was zo krachtig dat ze zaterdag op het strand, dat toch enkele honderden meters verder ligt, stukken metaal uit het zand moesten halen. Maar hoewel het iets rustiger was dan normaal, werd er toen al weer gewoon gezwommen.”

Inmiddels moet ook de Lekkerkerker echter toegeven dat hij zijn gewone vakantieritme weer heeft opgepakt. „Ach, het leven gaat hier toch gewoon door, ondanks wat er is gebeurd”, verzucht hij. „En dat geldt uiteindelijk ook voor mij. Ik maak mijn vakantie, die nog een week duurt, gewoon af. Tenslotte kan zo’n aanslag je overal gebeuren. De ene keer is het Londen, dan weer Spanje en wie weet is de regio Rotterdam, waar ik woon, binnenkort ook aan de buurt.”