De ceremonie had plaats bij het genocide-herdenkingsmonument van Potocari pal tegenover het vroegere hoofdkwartier van Dutchbat.

Na de ceremonie, met toespraken, gebed en muziek, kregen in een urenlange begrafenisstoet de circa zeshonderd Srebrenica-slachtoffers die sinds de laatste herdenking op 11 juli vorig jaar zijn geïdentificeerd, een waardige begrafenis.

Tot de Nederlandse aanwezigen behoorden minister Bot van Buitenlandse Zaken, Mient-Jan Faber, die zich jarenlang als boegbeeld van het IKV heeft ingezet voor de Srebrenica-overlevenden. Aanwezig was ook de Amsterdamse advocaat Phon van den Biesen, de plaatsvervangende Bosnische delegatieleider in de genocidezaak die Sarajevo in 1993 heeft aangespannen tegen Belgrado bij het Internationaal Gerechtshof in Den Haag.

Nederlandse VN-soldaten waren onder leiding van overste Karremans tien jaar geleden niet in staat de Bosnisch-Servische verovering van de moslimenclave Srebrenica te voorkomen, met een genocide op zeker 7000 á 8000 moslims als gevolg.

Als eerste spreker condoleerde maandag Sulejman Tihic, het moslimlid van het collectieve presidentschap van Bosnië, de nabestaanden. Een afgezant van VN-secretaris-generaal Annan las een solidariteitsboodschap voor en benadrukte nog eens het falen van de internationale gemeenschap in Srebrenica.

President Wolfowitz van de Wereldbank beloofde de nabestaanden hulp bij de wederopbouw. Ook de Britse minister Straw van Buitenlandse Zaken uitte „schaamte" over het falen van de VN. Tevens benadrukte hij dat het oppakken van voortvluchtige oorlogsmisdadigers Karadzic en Mladic (die door bijna alle sprekers werden genoemd) voorwaarde is voor toenadering van de EU.

President Meron van het Joegoslavië-tribunaal kreeg applaus toen hij zei dat de „rechters in Den Haag de zaak bij haar gepaste naam hebben genoemd: genocide". Groot-mufti Ceric, de geestelijk leider van de Bosnische moslims, zei: „ons geloof is geen geloof van wraak. Waarheid is ons geloof, gerechtigheid ons lot. Wij zijn hier gekomen om hen te horen die om hulp schreeuwden".

Na enkele gebeden begon de eigenlijke begrafenisceremonie. De zeshonderd doodskisten lagen toen nog niet bij de graven, maar aan de overkant van het herdenkingsmonument. In een lange menselijke keten werden de doodskisten van hand tot hand doorgegeven, langs het monument, en werden zo naar hun laatste rustplaats gebracht. Daar stonden vaak grote groepen nabestaanden te wachten. Veel vrouwen hadden een wit hoofddoek omgedaan, als symbool voor onschuld en als teken van protest tegen het feit dat Karadzic en Mladic nog steeds vrij rondlopen.

Terwijl het zondag nog snikheet was in en rond Srebrenica had het in de nacht van zondag op maandag flink geregend en geonweerd. Het terrein was dan ook behoorlijk drassig geworden en af en toe regende het licht tijdens de ceremonie.

Tot de hoge gasten die geen toespraken hielden, behoorden president Mesic van Kroatië en president Tadic van Servië. Terwijl Mesic vrijelijk rondliep en handen van Srebrenica-overlevenden schudde, was Tadic voortdurend door een tiental zenuwachtige lijfwachten omgeven en vertrok hij meteen na het officiële gedeelte van de ceremonie. Srebrenica-nabestaanden hadden met incidenten gedreigd uit protest tegen de komst van Tadic, maar de zwaar beveiligde ceremonie verliep uiteindelijk rustig en zonder incidenten.

Door de komst van de tienduizenden gasten ontstonden enorme verkeersopstoppingen in Oost-Bosnië. Veel nabestaanden hebben daardoor de ceremonie gemist. Om 19.30 uur arriveerde nog een bus met rouwenden, terwijl ook de vertrekkende auto’s nog in een lange file stonden.