De man die bij zijn leven zoveel mensen in beroering kreeg, zet ze bij zijn dood letterlijk stil. Langs de snelweg van Den Haag naar Amsterdam, een van de drukste van Nederland met vijf banen heen en vijf terug, stoppen auto’s op de vluchtstrook. Mensen stappen uit en gaan zitten op de vangrail. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

De politie gedoogt de situatie. Ook aan de overkant van de weg, de baan naar Leiden, stoppen auto’s. Snel stroopt het verkeer op en ontstaan er levensgevaarlijke situaties. Kinderen gebruiken de vangrail als uitkijkpost.

Wat Groot-Brittannië meemaakte na de dood van Lady Diana overkomt Nederland na het doodschieten van de flamboyante politicus uit Rotterdam. De gemeente Rotterdam registreerde niet minder dan 65.000 condoleances, op internet reageerden tienduizenden mensen, de straat voor Fortuyns huis veranderde in een bloemenzee. Fortuyn maakt meer los dan hij zelf ooit kon vermoeden.

In de dienst in de Laurentius- en Elisabethkathedraal in Rotterdam vraagt bisschop Van Luyn vrijdagmiddag of God „onze broeder” wil bevrijden van zijn zonden. De laatste woorden van de dienst zijn voor de jongste broer. Volgens Simon Fortuyn was „onze Pim” bevlogen, soms een driftkikker, charmant, hij had een hard oordeel, maar was hij menselijk en sociaal. „Pim, jij gaat niet de geschiedenis in als voetnoot, maar als voetstuk”, aldus Simon namens Pims vriend Jan en zijn butler Herman. „Je campagne is over, je hebt je punt gemaakt.”

Simon zegt ook dat het erfgoed van Fortuyn aan Nederland op waardige, democratische en open wijze gestalte moet krijgen. „Het verdriet mag niet ontaarden in geweld. Jij zou dit verafschuwen.” Het erfgoed van zijn broer is volgens hem samen te vatten in het gezegde: Verander de wereld, maar begin bij jezelf. „Jouw visie en passie zullen wellicht leiden tot een voorbeeld voor Nederland”, aldus zijn broer.

Als de kist uit de Rotterdamse kathedraal wordt gedragen, applaudisseert en zingt het publiek op straat. Rond 14.00 uur gaat de stoet op weg naar Driehuis, een dorp in de gemeente Velsen. Om daar te komen moeten de tien witte rouwauto’s en de Daimler van Fortuyn met daarin zijn twee hondjes via de A20 (ring Rotterdam) naar de A13 (Rotterdam-Rijswijk), A4 (Rijswijk-Badhoevedorp) en A9 (Badhoevedorp-Velsen). Het wordt een eretocht van dik 80 kilometer. Het publiek staat soms rijendik langs het asfalt. Mensen klappen in hun handen, kinderen zwaaien. De man die bij zijn leven premier wilde worden, lijkt die status na zijn dood te hebben behaald.

Op het viaduct over de A4 bij Burgerveen zwijgt iedereen in afwachting van de stoet. Een bus uit Spanje toetert beneden voorbij. Aan de reling is een Nederlandse vlag opgehangen. Bij het bedrijf Atlas Verhuizingen iets verderop hangen alle vlaggen halfstok. Aan het aquaduct Ringvaart Haarlemmermeer ook de driekleur en een groot bord met de naam van de dode.

Motoragenten van het Korps Landelijke Politiediensten vegen de snelweg leeg. Verkeer op de opritten is stilgezet. Een man staat te zwaaien midden op een lege snelweg. In de verte nadert de stoet. De mensen op het asfalt lopen van de vluchtstrook naar de uiterste linkerbaan. Applaus. De jonge vrouw gooit haar gele rozen. Een vliegtuig komt over. De sfeer is onwezenlijk.

Door drukte en oponthoud onderweg komt de rouwstoet pas na vijven aan bij de begraafplaats Westerveld in Driehuis. De begraafplaats ligt in de gemeente Velsen, waar Fortuyn is opgegroeid. Ondanks het verzoek van de familie om een besloten begrafenis, hebben zich enkele duizenden belangstellenden verzameld op de weg naar het terrein en bij de hekken eromheen.

De familie Fortuyn bezit een familiegraf op Westerveld, maar Fortuyn wordt in een ander, tijdelijk graf vlakbij de ingang ter aarde besteld. Dit om te voorkomen dat het publiek de komende weken de rust op een groot deel van de begraafplaats verstoort.

Het is de bedoeling dat de kist met het lichaam van Fortuyn over ongeveer zes weken zijn definitieve rustplaats krijgt op een kerkhof bij zijn Italiaanse buitenhuis in de gemeente Provesano di San Giorgio della Richinvelda, tussen Venetië en Triëst. Eind vorig jaar heeft hij daar zelf een plek uitgezocht.

Het viaduct over de A4 bij Burgerveen is na het passeren van de rouwstoet snel verlaten. Aan de reling hangt een zwart lint. De gele rozen zijn geplet op het asfalt.