„De praktijk is open, u wordt verwacht”
Veel huisartsen staken, maar dokter T. de Jongh uit Gouda werkt onverstoorbaar door. „Ik ben het eens met de motieven, maar het middel is niet ideaal.”
„Uw afspraak van woensdagmorgen? Ja hoor, die blijft gewoon staan. U zou om 10.00 uur langskomen? Dan zien wij u straks.”
Monter telefoneert doktersassistente Thea Wildschut van de praktijk van dokter De Jongh met haar patiënten. Het is 09.30 uur en met enige regelmaat gaat de telefoon.
Wildschut: „Ik heb al zes telefoontjes gehad van patiënten die informeren of ze wel kunnen komen. En dat kan gewoon; mijn baas werkt door.”
„De mijne lekker niet”, plaagt haar collega Ineke, assistente van een arts die in hetzelfde pand een andere praktijk heeft. „Maar ik heb geen stakingsrecht, ik moet bereikbaar zijn.”
Het antwoordapparaat van De Jongh verzoekt patiënten die bellen voor een herhaalrecept het cijfer 1 te toetsen. Wie de assistente wil spreken, kan aan de lijn blijven en hoeft niets te doen.
Wildschut: „Het is wel rustiger dan normaal. Veel mensen denken dat we niet bereikbaar zijn.”
„Ik zit in een maatschap en als collega’s wilden we één lijn trekken”, zegt dokter De Jongh, bedachtzaam spelend met de muis van zijn computer. Hij is het eens met de motieven voor de staking, maar het middel vindt hij niet ideaal. Het liefst had De Jongh gezien dat „de volksvertegenwoordiging” zich tegen de plannen van minister Hoogervorst zou hebben gekeerd. „Ons zorgstelsel is goed en door deze plannen wordt het er niet beter van. Misschien dat de Eerste Kamer de invoering van de zorgverzekeringswet blokkeert. Anders kan dit kabinet alleen door schade en schande nog wijs worden.”
Dan, boos: „De zorg is geen markt waar je kunt concurreren. De patiënt is op jou aangewezen, die heeft geen keus. Verzekeraars kunnen alleen concurreren door extra eisen te stellen aan aanvullend verzekerden. En het ergste is dat ik er nog aan moet meewerken ook. Als u een kwaadaardige ziekte heeft, moet ik dat de verzekeraar melden. Dan kunt u het vergeten, geen verzekeraar die u nog neemt.”
Het is 10.30 uur als opnieuw de telefoon gaat. „Kan ik komen, ondanks de langzaamaanacties?” gromt een stem uit de hoorn. Thea Wildschut bijt op haar vuist om haar lachen te bedwingen. Dan zegt ze: „De praktijk is open, we verwachten u.”
