Crèche van zeehondenmoeder Lenie ’t Hart zit niet langer in Pieterburen
Hoor je het woord zeehondencrèche, grote kans dat je dan aan Pieterburen denkt.

In dit Groningse dorp ontfermde ‘zeehondenmoeder’ Lenie ’t Hart (nu 83) zich vanaf 1971 over zieke, verzwakte dieren en jonge, verweesde zeehonden (huilers). Toen ’t Hart in 2014 afscheid nam, ontstond er een fikse discussie over de vraag of je nu werkelijk alle zieke robben moet opvangen. Zeker omdat de zeehondenpopulatie tussen 2002 en 2012 jaarlijks met 9 procent toenam, is ervoor gekozen om meer zieke dieren in de natuur dood te laten gaan.

Inmiddels gaat het trouwens minder goed met de zeehondenpopulatie: sinds 2020 daalt die gemiddeld met 5 procent per jaar. Mogelijke oorzaken zijn concurrentie met grijze zeehonden en bruinvissen in de Noordzee en de toenemende menselijke activiteit op zee, onder meer door windparken, scheepvaart en zandwinning.

Al dit soort informatie is vanaf zaterdag te zien en te horen in het Werelderfgoedcentrum Waddenzee (WEC) in Lauwersoog, dat deze week is geopend. De zeehonden uit Pieterburen zijn namelijk allemaal naar dit centrum overgebracht.
Zoals de naam al zegt, gaat het in het WEC niet alleen over deze roofdieren, maar over het hele UNESCO Werelderfgoed Waddenzee. Bijvoorbeeld over de geschiedenis van het gebied, de invloed van de maan op eb en vloed en hoe zowel de natuur als de mens dit gebied vormt. En natuurlijk waarom het zo belangrijk is om de Waddenzee te beschermen. Ook is het mogelijk om boottochten en excursies over de Wadden te maken.
