De tweejaarlijkse luchtverdedigingsoefening op de Bestkazerne in de Peel trekt nieuwe aandacht nu kamikazedrones en andere nieuwe luchtwapens beslissend zijn in de grootste oorlog in Europa in decennia. Er valt nog veel te leren, constateert brigadegeneraal Peter Gielen, die het bevel voert. Om te beginnen leren om beter met elkaar te praten. Zo werd zijn commandocentrum „knettergek” van de stortvloed aan meldingen die ze van hun collega’s van de radars en andere sensoren kregen. Het blijkt de kunst om alleen de belangrijkste signalen uit te kiezen. Anders wordt het systeem overvoerd.

Een vloedgolf aan aanvallen is sowieso een kopzorg voor de luchtverdediging, ondervinden ze ook in Oekraïne. „Op een gegeven moment is het klaar.” Dan is de munitie op, en kunnen uiteindelijk ook andere te hulp geroepen verdedigingswapens het niet meer aan. Dan zit er soms niets anders op dan een veilig heenkomen te zoeken.

Voor het eerst draait ook de Duitse burgerbescherming mee bij de oefening, voluit Joint Project Optic Windmill. „We kunnen niet alles verdedigen”, zegt overste Rob Olthoff. „Dan wil je burgers informeren dat ze de bunkers opzoeken. Of van straat gaan, want zoveel bunkers hebben we helaas niet.” In Nederland valt op dat vlak nog veel te winnen. „Duitsland is daar verder in dan wij.” Dat het luchtalarm dreigt te worden afgeschaft is „een verkeerde keuze”, als je het Olthoff vraagt.

De Amerikanen doen niet echt mee bij de oefening. Dat kan weleens veel vaker gaan voorkomen, beamen Gielen en Olthoff. Een kleinere rol voor de „grote broer” is een verlies, maar „het is wat het is”.