Dankbaarheid zal dan zeker de sfeer bepalen, want kijk eens naar de laatste tussenstand! Dank aan Hem Die lezers en adverteerders ervan overtuigde dat Zijn gemeente in Cuba onze steun nodig heeft.

Bij wijze van voetnoot zij hier vermeld dat er ook reden is voor een beetje weemoed, althans voor mij persoonlijk. Dit was mijn laatste RD-actie. Na 12 jaar ga ik het stokje doorgeven aan een jongere collega. Wie dat is? U leest er volgende week meer over.

Voordat een voetnoot uitgroeit tot een heel verhaal: gauw terug naar de mensen in Cuba. Waarvan velen indruk op mij maakten. Vanwege hun vertrouwen op God, waardoor ze dingen doen die in de Cubaanse context iets bovenaards krijgen en mede daardoor iets tegendraads. Cuba is het land waar iedereen weg wil, maar er zijn ook achterblijvers. En onder hen mensen die daarvoor kiezen. Om doelbewust het goede te zoeken voor hun naaste. Ik zie in hen vooroplopers. De christelijke gemeente weet zich immers geroepen te delen en uit te delen. Maar daadwerkelijk in beweging komen en zo tot voorbeeld zijn is nog wat anders. Precies dát deden velen die ik ontmoette. Vooroplopen door (achter) te blijven, zo vat ik hun leven ietwat cryptisch samen.

Enkelen ziet u hier nog één keer voorbijkomen. Zoals verpleegkundige Gina. Ze trekt de wijk in om bewoners bij te staan en zo te getuigen van haar geloof.

We startten de actie met Arilexi en Mona, een jong predikantsechtpaar dat deelt in de armoede van omwonenden om op oorhoogte van hen het Evangelie te laten klinken.

Wat te denken van ds. Marcos Santiago? Hij is bezig de leegloop van kerken als gevolg van emigratie op te vullen door gemeenteleden toe te rusten en op te leiden.

Dan waren er nog voorgangers die we niet in beeld mochten brengen. Omdat ze dan een regelrechte prooi zijn voor de veiligheidsdienst.

Hart voor hart christenen die zich geroepen weten om te blijven. En hun leven, gaven en middelen te delen. Zo zijn ze tot voorbeeld voor anderen. Vooroplopen door (achter) te blijven, is wat ze doen.