Daarmee wordt de periode van gewenste zelfredzaamheid met een dag verlengd. Hiermee volgt de Nederlandse regering een Europees advies over het vergroten van de weerbaarheid van de bevolking bij noodsituaties. Aangedrongen wordt op het inslaan van voldoende voedsel en water, maar ook zaken als energievoorziening voor bijvoorbeeld mobiele telefoons goed te regelen.

Nog altijd is er een grote groep mensen die dergelijke oproepen voor kennisgeving aanneemt. Zij denken dat het allemaal wel mee zal vallen en verwachten niet dat Rusland (dat gezien wordt als de grootste dreiging) zomaar ons land zal binnenvallen.

Niemand kan in de toekomst kijken. Van geen enkel dreigingsscenario valt te voorspellen of dit werkelijkheid zal worden. Maar dat betekent niet dat het gevaar gebagatelliseerd mag worden.

Absolute veiligheid is er nooit geweest. Maar de wereld is momenteel beduidend onveiliger dan tien, twintig jaar geleden. Wellicht zal dat niet direct leiden tot daadwerkelijke strijd van legers aan of binnen onze grenzen, maar er zijn andere vormen van dreiging die snel actueel kunnen worden.

Is de sabotage van communicatiekabels in de Oostzee geen verontrustend signaal? Is het geen waarschuwing dat onlangs een Deense drinkwaterinstallatie is platgelegd door een hack? Natuurlijk is het verstandig om niet direct te zeggen dat alles vanuit Moskou wordt geregisseerd. Zolang daar geen bewijs voor is, is voorzichtigheid in ons oordeel nodig. Immers, ook burgers met slechte bedoelingen kunnen voorzieningen saboteren. Maar dergelijke incidenten moeten alert maken.

Ook kerken doen er goed aan zich te bezinnen op de vraag wat te doen bij een cyberaanval of een ramp

Feit is dat onze vitale infrastructuur, onze watervoorziening, onze gezondheidszorg, onze logistiek kwetsbaar zijn. Sabotage daarvan of aanvallen daarop zijn niet uit te sluiten. Als die uitvallen, zit elke burger in de problemen.  Vandaar dat de oproep van de overheid tot zelfredzaamheid terecht is. Burgers doen er goed aan daarnaar te luisteren.

Niet alleen burgers en overheden moeten over deze situatie nadenken. Ook lokale gemeenschappen hebben daarin een taak. Dat geldt zeker ook voor de kerken. Daarbij staat vast dat hun eerste en voornaamste taak is mensen de woorden van de Heere God te verkondigen. Die bieden troost en vastigheid, zeker in tijden van groot gevaar. Het aanwijzen van de enige veilige Schuilplaats moet vooropstaan.

Daarnaast doen gemeenten en kerkenraden er goed aan de vraag onder ogen te zien wat een aanval kan betekenen voor de kerkdiensten, het gemeenteleven en voor individuele gemeenteleden. Hoe kan de kerk mensen bijstaan? Zeker als het gaat om kwetsbaren binnen de gemeente en daarbuiten. Die bezinning moet ook in de consistorie niet worden vergeten.