We zien de angst en spanning in zijn ogen, we merken de onrust in zijn lijf. Maar wat is hij hier welkom. We willen hem zo graag de rust, aandacht, liefde en veiligheid bieden waarop ieder kind recht heeft. Hoe het verder zal gaan, weten we niet. Hoelang hij hier moet en mag blijven, is onbekend. Maar iedere dag is er één.

Moeten we niet veel meer investeren in een goede toekomst voor kinderen en gezinnen?

Jeugdzorg krijgt bij ons thuis nu echt een gezicht. Dit is één kind van de zovelen. Als we bedenken dat er in 2023 in totaal 20.405 kinderen en jongeren in een pleeggezin hebben gewoond… En dat in 2022 de kinderrechter voor 3320 kinderen en jongeren een nieuwe machtiging uithuisplaatsing heeft afgegeven… Al die kinderen, al die situaties hebben hun eigen verhaal, hun eigen achtergrond. Wat een verdriet, vragen en zorgen schuilen er achter deze kinderen en hun ouders. We hebben er soms geen voorstelling van in welke situatie een kind opgroeit of wat er allemaal al gepasseerd is.

Ook voor ouders is een uithuisplaatsing diepingrijpend. Vaak is het onmacht en geen onwil waardoor het hen niet lukt om voor hun kind te zorgen. In veel situaties liggen er zo veel diepere oorzaken onder. Laten we ook deze ouders als personen blijven zien, ook al kunnen we hun gedrag niet goedkeuren. Een kind van wie ze houden moesten ze afstaan. En misschien kijken ze iedere dag wel verlangend uit naar dat uurtje in de week dat ze hun kind mogen zien, ook al kijken andere mensen toe en moeten ze hun kind na dat uur weer laten meegaan met een wildvreemd iemand.

Wat is het mooi dat er veel pleegouders zijn die zich inzetten voor deze kinderen. Deze pleegouders gunnen een kind dat het zo gewoon mogelijk kan opgroeien. Het is een mooie taak en zo belangrijk voor het kinderleven. Vaak is het ook een uitdagende taak. Want ieder kind heeft zijn eigen rugzak mee te dragen. Op allerlei momenten kunnen er zomaar dingen uit het verleden bovenkomen die impact hebben op het gedrag en functioneren. Iedere situatie vraagt maatwerk en je komt steeds weer voor nieuwe vraagstukken te staan. Wat is het prachtig om een kind liefde, aandacht en stabiliteit te mogen geven. Dat gaat niet altijd vanzelf, dat vraagt veel van pleegouders en hun kinderen. Maar als je mag zien dat het kind floreert, geeft dat weer moed. Op de dag van deze plaatsing verscheen in onze kerkapp de volgende tekst: „Ik vermag alle dingen door Christus Die mij kracht geeft” (Filippenzen 4:13). Dat geeft houvast!

Jeugdzorg ligt onder vuur. Van alle kanten wordt er kritiek op geuit. Eind januari publiceerden de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) en de Inspectie Justitie en Veiligheid (IJV) een rapport over de tragische gebeurtenissen waarbij een meisje in Vlaardingen ernstig en blijvend letsel opliep door toedoen van haar pleegouders. Het rapport is confronterend. Het wordt duidelijk in welke mate de hulpverlening door de betrokken jeugdzorgorganisaties ernstig tekort is geschoten.

Deze berichten roepen heftige emoties, onrust en vragen op. Jeugdzorg moet in de eerste plaats veiligheid bieden, en dan gebeurt dit. Jeugdzorg moet beter worden, maar tegelijkertijd financieel betaalbaar blijven. Moeten we niet veel meer investeren in de jeugd zelf? Zorgen voor aandacht en stabiliteit in gezinnen? Investeren in een goede toekomst voor kinderen en gezinnen? Dan hebben zij geen jeugdzorg nodig. Dat is pas echt jeugdzorg!

De auteur is trainer toerusting en vorming bij Stichting De Vluchtheuvel.