Veelbesproken Francesca Albanese spreekt tóch in Kamer over Gaza: „Mij blokkeren is politieke onwil”
VN-rapporteur Francesca Albanese vindt dat Nederlandse politici wegkijken van feiten. Ze noemt als voorbeeld de 17.000 Gazaanse kinderen die gedood zijn. „Als er 17.000 fietsen waren vernietigd, zou dat meer emotie oproepen.”
„Jij hebt mij uitgenodigd, toch?” Francesca Albanese vraagt het aan Kamerlid Kati Piri (GroenLinks-PvdA). Ze staan op de gang van de Kamerfractie van GroenLinks, met camera’s om zich heen. Het lijkt een bijeenkomst voor progressieve partijen, want alleen politici die dicht bij GroenLinks-PvdA staan, zijn aanwezig. Er staan koekjes op tafel, maar niemand neemt er eentje.
Maar vier politieke partijen –GroenLinks-PvdA, D66, Partij voor de Dieren en DENK– schuiven aan bij het gesprek met Albanese, die namens de Verenigde Naties als speciaal rapporteur onderzoek doet in de Palestijnse gebieden. De rest van de partijen is afwezig. Albanese is omstreden, onder andere vanwege een vergelijking die ze maakte tussen de Holocaust en wat er nu met de Palestijnen gebeurt. Daarvoor bood ze later excuses aan.
In de bijeenkomst donderdag haalt de VN-rapporteur uit naar Nederland. Het kabinet kijkt volgens haar weg van wat er écht gebeurt. Albanese vindt het kwalijk dat Israël door blijft gaan met oorlog voeren, gesteund met materialen vanuit Nederland. Israël houdt zich niet aan het internationale recht, beargumenteert Albanese. En toch steunt Nederland hen.
Met een Italiaans accent verwoordt ze vurig en staccato de feiten; ze snapt niet dat politici daarvan wegkijken. Kinderen sterven, zegt ze meermaals met nadruk. „Israël heeft 17.000 kinderen gedood. Stel dat er in Nederland plots 17.000 fietsen waren vernietigd, zou dat meer emotie oproepen dan nu het geval is.” De gruweldaden van Israël gebeuren met opzet, betoogt ze.
Kort reflecteert Albanese op zichzelf. Ja, vindt ze, soms kan ze diplomatieker zijn. Maar kijkend naar de kinderen die in Gaza sterven, kan ze dat geduld niet opbrengen, voegt ze toe.
Antisemitisch
Albanese noemt de afgelopen week een absurdistisch theater. Eerst nodigde de commissie van Buitenlandse Zaken haar uit voor een officieel gesprek met Kamerleden. Dat besluit werd ongedaan gemaakt, doordat SGP, PVV en BBB afgelopen dinsdag Kamerleden optrommelden die stemden tegen haar komst. Diederik van Dijk (SGP) nam het voortouw, omdat hij vond dat Albanese geen officieel podium mag krijgen, vanwege „antisemitische” uitlatingen. Uiteindelijk komt de VN-rapporteur toch voor een informeel gesprek, op uitnodiging van GroenLinks-PvdA.
Ook minister Veldkamp (Buitenlandse Zaken, NSC) liet maandag weten niet in gesprek te willen met Albanese. Wat had de VN-rapporteur tegen Veldkamp gezegd, als ze elkaar wel hadden ontmoet? „Dan zeg ik wat ik altijd zeg: mij blokkeren is geen gebrek aan kennis van het internationaal recht, het is politieke onwil. Het maakt niet uit of mensen het eens zijn met mijn rapport over genocide; ik noem de feiten.”
Een deel van de bijeenkomst gaat over de teleurstelling over Kamerleden die niet komen. Piri noemt het een voorbeeld van „rechtse cancelcultuur”. Jan Paternotte van D66: „Jammer dat er alleen partijen zijn die kritisch zijn op de Israëlische regering.” Stephan van Baarle (DENK) is stelliger en spreekt van een lastercampagne en ziet dat mensen die opkomen voor de Palestijnen hetzelfde lot ondervinden.
Wat is haar boodschap voor mensen die voor Palestijnen opkomen, vraagt Van Baarle aan Albanese. In haar antwoord verwoordt ze de kern van haar betoog: de realiteit in Gaza is zichtbaar en duidelijk. Haar doel is niet om te overtuigen, maar om feiten te brengen – aldus Albanese. Westerse landen kijken daarvan weg, vindt ze, en de media zijn gevoelig voor het Israëlische frame. Kort noemt ze in haar antwoord naar Van Baarle ook dat antisemitisme bestaat en Joden gediscrimineerd worden.
Als haar door een journalist van de NOS na afloop wordt gevraagd wat ze ervan vindt dat zij antisemitisch wordt genoemd door Kamerleden, wordt Albanese feller. Kom maar met feiten, houdt ze de journalist voor. Als zij haar een voorbeeld uit 2014 voorhoudt –Albanese was toen nog geen rapporteur van de VN– wuift Albanese het weg. Destijds schreef de rapporteur dat Amerika „onderworpen” is aan de Joodse lobby. „Oh, die uitspraak – uit 2014? Ja, ik had dat woord niet moeten gebruiken, ik had pro-Israëllobby moeten zeggen. Is dit antisemitisch? Het is een definitieprobleem. Kunnen we het over Gaza hebben?”
Professioneel
Veel partijen zijn niet bij de bijeenkomst, net als SGP’er Van Dijk. Hij blijft bij zijn punt: formeel mag Albanese geen podium krijgen in de Tweede Kamer vanwege eerdere uitlatingen. Hij voelt zich gesterkt door de minister en andere Europese landen, die hetzelfde standpunt zijn toegedaan. „Hoe Albanese tekeergaat op social media, is niet professioneel.”
We gaan niet met iedereen in gesprek, zegt Van Dijk. Als voorbeeld noemt hij mensen uit „extreemrechtse” hoek. „Als iemand anders een vergelijking maakt met Adolf Hitler, ga ik daar ook niet mee in gesprek. Dat is de grens, ook al ben ik het inhoudelijk eens met de boodschap.” Zonder concreet een partij te noemen, is er wel een rode lijn. „Wie zegt voor etnische zuivering te zijn, moeten we ook niet formeel uitnodigen in de Tweede Kamer.”
