Ç. belde na de dramatische gebeurtenis 112 en werd ter plaatse door de politie aangehouden. Zij heeft verklaard dat zij die ochtend in enorme paniek is geraakt, nadat haar oma haar met een vriendje in haar woning had betrapt.

De verdachte zorgde destijds voor haar oma, die net was teruggekeerd uit het ziekenhuis na een operatie. Zij zou haar kleindochter hebben gezegd dat zij haar moeder zou inlichten over de stiekeme relatie van Ç. De verdachte vreesde de reactie van haar familie en vooral die van haar broer, die strenge controle over haar hield.

Nadat Ç.’s oma het vriendje had weggestuurd, ging zij volgens de verdachte terug naar bed. Ç. zelf was ten einde raad. „Ik heb nooit gedacht haar iets aan te doen”, zei Ç. op de zitting, in tranen. „Ik dacht alleen maar aan zelfmoord, ik wou zelf dood.” De vrouw zegt zich niet te kunnen herinneren hoe die wens uiteindelijk is vervormd tot de dodelijke aanval op haar in bed liggende oma. Ook aan het steken zelf heeft zij naar eigen zeggen geen herinnering meer. Wel weet zij nog dat zij heeft gezien hoe het slachtoffer het mes uit haar lichaam trok.

Twee gedragskundigen hebben behalve Ç. zelf ook de thuissituatie van de verdachte onderzocht. Zij stelden vast dat de broer van de verdachte een zeer dominante, autoritaire rol heeft gespeeld. „Ik kan het hem niet kwalijk nemen”, zei Ç. tegen de rechtbank, „want hij deed het uit liefde. Sommige dingen begreep ik verkeerd, ik was zelf ook best dramatisch. Hij hield van mij, hij was mijn beste vriend.”

In een spreekrechtverklaring vroeg een familielid de rechtbank om een clemente beoordeling van de zaak. „Wij houden van Berfin, wij missen haar enorm en vooral: wij vergeven haar. Wij geloven niet dat zij dit bewust en met opzet heeft gedaan.”

De officier van justitie acht opzet wel bewezen, maar zei in de onderbouwing van haar eis dat zij rekening houdt met onder meer de angsten die Ç. heeft uitgestaan.

De rechtbank doet uitspraak op 21 februari.