Het Bijbelleesgedrag van jongeren hangt sterk samen met de situatie in het gezin, zo blijkt uit onderzoek van de werkgroep Identiteit & Vorming van het Hoornbeeck College dat deze week verscheen. Mbo’ers die thuis niemand hebben die in het persoonlijk Bijbellezen een voorbeeld voor hen is, lezen zelf ook minder vaak in de Bijbel. Jongeren die daarentegen opgroeien in gezinnen waarin ouders het lezen uit Gods Woord voorleven en over de inhoud daarvan met hun kinderen praten, slaan zelf ook vaker de Bijbel open.

Voorbeeldgedrag thuis doet er dus toe, zo blijkt. Dat is een bemoedigende conclusie. Zeker voor ouders die zich soms vertwijfeld afvragen of er wel íéts van de geloofsopvoeding –die hun tieners misschien maar suf, saai en hopeloos ouderwets vinden– blijft hangen. Het korte antwoord? Ja, dat doet het dus.

Sterker nog, dat blijkt veel belangrijker dan bijvoorbeeld de invloed van docenten. Van de pakweg 2000 ondervraagde Hoornbeeckstudenten zegt slechts 2 procent het meest door hun docenten gestimuleerd te worden om persoonlijk de Bijbel te openen. Voor studenten komt de stem van docenten nauwelijks naar voren, concluderen de onderzoekers dan ook.

Daarmee komt de verantwoordelijkheid van ouders als het gaat om de geloofsopvoeding des te scherper in beeld. De sleutel tot het aanleren van persoonlijk Bijbellezen ligt niet in de klas of op catechisatie, maar thuis. Ouders die trouw uit Gods Woord lezen, daar iets over delen en laten merken dat de Bijbel de leidraad voor hun leven is, geven hun kinderen iets kostbaars mee.

Wie als ouder zelf in de Bijbel leest, zet een krachtige boodschap neer die jongeren niet onberoerd laat

Opvoeders die echter nooit in het bijzijn van hun kinderen Gods Woord openen en niets laten blijken van de plaats die de Bijbel in hun leven heeft, moeten niet al te verbaasd zijn als hun kind weinig waarde hecht aan persoonlijke Bijbelstudie. Verwachten dat school en kerk dit gat in de eigen geloofsopvoeding vervolgens wel zullen dichten, is een verkeerde vorm van wensdenken.

Zeker, ambtsdragers, jeugdwerkers, leerkrachten en docenten kunnen jongeren wel degelijk inspireren en aanmoedigen om de Bijbel te openen – en ze verlangen er ook naar dat hun studenten dat doen, zo blijkt uit het onderzoek. Maar hun invloed is beperkt, zolang dit in het gezin niet gebeurt. Geloofsopvoeding is daarmee niet iets om uit te besteden, maar in de eerste plaats iets om voor te leven.

Wie als ouder zelf in de Bijbel leest vanuit de verwachting daarin God te ontmoeten, zet een krachtige boodschap neer die jongeren niet onberoerd laat. Juist in een samenleving die steeds verder seculariseert, is zo’n voorbeeld van groot belang.