Dat Salam voldoende steun van het parlement kreeg, betekent een grote kentering in de Libanese machtsbalans. Hezbollah wilde dat interim-premier Najib Mikati zou aanblijven en ging er volgens een ingewijde van uit dat de andere fracties daar ook mee akkoord waren.

De belangrijke politieke functies worden in Libanon altijd verdeeld onder de grote religies van het land. De premier is altijd een soennitische moslim, de parlementsvoorzitter een sjiitische moslim en de president een christen. Vorige week koos het parlement ook al een president: legerleider Joseph Aoun. Die post was daarvoor twee jaar onbezet geweest.

Hezbollah steunde aanvankelijk een andere kandidaat, maar ging uiteindelijk overstag. De militante beweging was er volgens de ingewijde van uitgegaan dat dat gebaar van goede wil betekende dat de rest akkoord zou gaan met het aanblijven van Mikati als premier. Nu dat niet is gebeurd voelt Hezbollah zich beetgenomen. Hezbollah-parlementslid Mohammed Raad zei dat de beweging „een hand had uitgestoken” bij die verkiezing van Aoun, maar dat die hand nu is „afgehakt” bij de benoeming van Salam.