De dagen rond oud en nieuw staan bol van de tradities. Er waren de goede wensen voor het nieuwe jaar toen met twaalf klokslagen het oude jaar in de geschiedenis verdween. Er waren de oliebollen en appelflappen. En voor nogal wat mensen is de jaarwisseling niet compleet als er geen vuurwerk is.

Dat dat laatste het leven van een 14-jarige Rotterdamse jongen en een 46-jarige man uit Buren heeft gekost en dat talloze mensen in meer of mindere mate gewond zijn geraakt door dat vuurwerk, nemen we als maatschappij blijkbaar op de koop toe. Net als het geweld tegen hulpverleners en de grote materiële schade die iedere jaarwisseling weer wordt aangericht. Wordt het niet de hoogste tijd om te luisteren naar de nieuwe burgemeester van Rotterdam die op oudjaarsavond een dringend pleidooi hield voor een landelijk vuurwerkverbod?

Ook deze keer zullen er net vóór het jaar 2025 aanbrak mensen geweest zijn die maar wat graag de tijd terug zouden willen draaien. Omdat ze geliefden in het oude jaar achter moesten laten of omdat ze een ernstige boodschap van de arts kregen. Hoe moet het verder in het nieuwe jaar en heeft alles eigenlijk nog wel zin?

Breder bezien kunnen er zorgen zijn over wat er in dit net begonnen jaar allemaal zal gebeuren met deze wereld. Hoe zal het gaan met al die oorlogen en incidenten en al die politieke onzekerheid? Zullen de rijken van deze aarde met hun klinkende namen en goede contacten hun macht en invloed letterlijk kunnen kopen? En wat betekent dat voor onze maatschappij? Nog een spade dieper: hoe zal het gaan met die gebieden in deze wereld waar de secularisatie bodemloze gaten heeft geslagen in de zingeving van mensen?

Bij alle andere tradities is er voor veel christenen tijdens de jaarwisseling ook de traditie van het lezen van de psalmen 90 en 91. En noem dat gerust de beste en meest waardevolle traditie die er is. Met Mozes werd er omgezien. Niet in pijn en weemoed, maar in dankbaarheid. God was een Toevlucht van generatie op generatie, zegt de dichter van Psalm 90. En in Psalm 91 is er direct al aan het begin de belijdenis dat God ook in de toekomst die Toevlucht zijn zal.

Dat is geen verzekeringspolis, maar een gelóófsbelijdenis die de angst voor het onbekende niet wegdrukt, maar wel inkadert. Namelijk in het vertrouwen op Hem, Die nooit loslaat wat Hij begon. Ook in 2025 niet.