In de beloften aangaande de Messias wordt Jezus getekend als de „Spruit des Heeren” en tegelijk als „een vrucht der aarde” (Jesaja 4). Als een gegeven Kind en als de Sterke God (Jesaja 9). Als een Spruit Davids en tegelijk als de Heere onze Gerechtigheid (Jeremia 23). En zodanig is onze Jezus ook geweest: het zelfstandige Woord des Vaders en nochtans Zelf vlees geworden (Johannes 1). Uit de vaderen zo veel het vlees aangaat en tegelijk God, te prijzen in der eeuwigheid (Romeinen 9). Gode evenge­lijk en de mensen gelijk geworden (Filippenzen 2). De volheid der Godheid woonde in Hem lichamelijk (Kolossenzen 2). Hij was God, geopenbaard in het vlees (1 Timotheüs 3).

Immanuël, God met ons, wat betekent het anders dan dat met de ge­boorte van de Messias het wonder gezien zou worden dat Hij Die Heere was, met en onder ons zou omwandelen? God zou met de mensen gemeenzaam omgaan en zo zou Hij God bij en met ons zijn. Zo lag het ook in de belofte: „Juicht en verblijdt u, gij dochteren Sions, want ziet, Ik kom en Ik zal in het midden van u wonen” (Zacharia 2:10). Hij zou gezien worden in het midden van de steden van Juda, want de Heere zou haar toeroepen: „Ziet, hier is uw God!” (Jesaja 40:9). „De Heere zou tot Zijn tempel komen” (Maleachi 3:1).

Abraham Hellenbroek,
predikant te Rotterdam

(”De beloofde Messias”, uitgave 1976)