Ik was er blij mee. Die reacties laten zien dat deze rubriek gelezen wordt. En misschien ook dat het verhaal van de mol nog steeds relevant is.

Die mol stond erom bekend dat hij, niet in het minst gehinderd door zijn kokervisie, de snelste en rechtste tunnels kon graven in het hele bos. Op een dag vroeg de eekhoorn hem om een tunnel naar de notenboom te graven. „Graaf om die appelboom heen”, waarschuwde hij nog. Maar de mol was al verdwenen. Zijn scherpe klauwen baanden zich een weg door de aarde, recht onder de grote appelboom door. Zelfs met de wortels hadden zijn klauwen geen probleem.

De mol had andere opties moeten overwegen in plaats van blindelings zijn gang te gaan

De boom wankelde en viel om, met een daverende klap. Toen de mol boven de grond kwam, scholden de andere dieren hem de huid vol. De appelboom was hun bron van voedsel geweest. De mol schaamde zich. Hij had andere opties moeten overwegen in plaats van blindelings zijn gang te gaan.

Bij de eerstvolgende tunnel pakte hij het heel anders aan. Hij luisterde eerst naar de mening van de dieren die er verstand van hadden en die er direct mee te maken hadden. Soms stelde hij zijn plan bij. Toegegeven, zijn tunnels waren nu en dan iets minder recht. Het duurde ook langer voordat ze klaar waren. Maar ze waren wel beter. Want ze deden meer recht aan de werkelijkheid om hem heen.

Journalist Jacob Hoekman speurt in de geschiedenis naar antwoorden op weerbarstige vragen bij het nieuws