De dinsdag ervoor hadden collega Maarten Stolk en ik een, in onze beleving, waardevol interview gehad met prof. dr. W. van Vlastuin en dr. G.W.S. Mulder: Wim en Wim. Aanleiding vormde de almaar voortdurende, verhitte discussie rond de Dordtse Leerregels. In december was die opnieuw opgelaaid met de verschijning van het tweede boek van de hersteld hervormde theoloog dr. G.A. (Gert) van den Brink hierover, ”Hyperdordt”. Het bracht ds. Mulder, predikant van de gereformeerde gemeente in Ridderkerk, ertoe op 12 januari een mailtje te sturen naar de kerkredactie, waarin hij aangaf dat de kwestie-Van den Brink hem „vreselijk aan het hart” ging. „We hebben elkaar zo hard nodig. En nu gaan we zitten afbreken.” Hij stelde een interview voor met enkele predikanten, „in elk geval van HHK en GG”, waarin zij op deze „strijd” zouden terugblikken en die duiden: hoe nu verder?

Ik kon werkelijk wel door de grond zakken

Dat interview kwam er: op dinsdag 23 januari, in het EMG-gebouw in Apeldoorn. Prof. Van Vlastuin, rector van het Hersteld Hervormd Seminarium, bleek bereid het gesprek over dit zo gevoelige thema met ds. Mulder, en ons, aan te gaan.

Het werd een goed, diepgaand gesprek, waarin de twee elkaar bevraagden, pijnpunten werden benoemd, waarin af en toe ook het deurtje van het hart openging. Een gesprek, zeg maar, „op de toonhoogte van de bevinding”, om prof. Van Vlastuin te citeren. Even was er die middag de gedachte: zou er dan uit dit hele debat misschien toch nog iets goeds kunnen voortkomen?

De afwikkeling van het artikel verliep soepel, beide predikanten waren al snel akkoord. Donderdagmiddag 25 januari legden we er de laatste hand aan: klaar voor publicatie in het zaterdagkatern Accent.

Nét voordat ik naar huis wilde rijden een mailtje van Maarten, acht minuten over vijf: „Zucht. Daar gaan we weer…” Eronder een tweet van de christelijke nieuwssite Cvandaag.nl: „Een predikant uit de Gereformeerde Gemeenten heeft „ondeugdelijk en onwetenschappelijk werk” geleverd door teksten uit werken van theologen te kopiëren, concludeert dr. Gert van den Brink via @refoweb.” Néé! Die predikant was ds. Mulder, en zijn promotor was prof. Van Vlastuin. Ik kon werkelijk wel door de grond zakken. Op zulke momenten klinkt ergens in mijn hoofd nogal eens een uitspraak van mijn moeder: „’t Is of de duvel ermee speelt.”

Intensief overleg volgde die avond, natuurlijk ook met de hoofdredactie. Konden we het interview die zaterdag nog wel brengen? En wat te doen met het Cvandaagbericht, dat ongetwijfeld breed zou worden gedeeld?

We besloten, uiteindelijk, het tweegesprek toch te publiceren. Met berichtgeving over het proefschrift zouden we pas komen als de Vrije Universiteit (VU), waar ds. Mulder vorig jaar was gepromoveerd, een onderzoek zou aankondigen.

Dat gebeurde die zaterdag, en maandag brachten we een bericht over de kwestie, in vraag-en-antwoordvorm. Hoe dat in Ridderkerk zou gaan vallen, kon ik, als oud-Ridderkerker, wel bevroeden. Het was er die week nota bene voorbereiding op het Heilig Avondmaal.

Maandenlang hield de VU ons vervolgens in spanning. Pas eind november kwam de ontknoping: de door dr. Van den Brink geuite bezwaren waren „ongegrond verklaard”: de „wetenschappelijke integriteit” van dr. Mulder was „niet in het geding” en er was „geen sprake van plagiaat”.

Even was er toch wel een zucht van opluchting.