Schenderling benadrukt het gevaar van bezit: „Er zijn zoveel bezittingen dat je de hele tijd aan het zorgen bent voor bezittingen. Die zorgen kunnen echt belemmerend zijn om de relatie met God te onderhouden. Vandaar dat ik denk dat eenvoud voor spirituele rijkdom heel bevorderlijk kan zijn.”

Visscher plaatst kanttekeningen bij Schenderlings uitspraak: „Gewone mensen hebben dingen nodig om te leven: eten, kleding, zorg. Je kunt niet zomaar zeggen dat iedereen eenvoudig moet leven. Het voornaamste is het zoeken naar het Koninkrijk van God, maar dat vraagt ook om praktisch handelen binnen je eigen situatie.”
Schenderling blijft kritisch: „Zowel armoede als rijkdom kan ons bij God vandaan houden. Het is van het grootste belang dat we een middenweg vinden, wat ik noem een leven van genoeg.” Maar Visscher blijft bij zijn punt: „Een oproep tot eenvoud klinkt mooi, maar vergeet niet dat mensen worstelen met basale levensbehoeften.”

Over één ding zijn beide heren het eens: rijkdom is niet het doel, maar een middel om te dienen en ruimte te maken voor wat werkelijk telt: Gods Koninkrijk.