Ze vinden daar kerstcadeautjes met het keurmerk van koning Charles voor ieder budget. Van kerstballen voor een paar pond tot door Charles zelf gesigneerde zeefdrukken van zijn aquarellen van 5000 pond.

Het gaat er hier niet om de koninklijke levensstijl van Charles III te financieren, of zelfs niet om zijn tientallen jaren oude schoenen opnieuw te verzolen, want van verkwisting wil de Britse koning niets weten. Nee hoor, alle opbrengsten van de Highgrovecollectie –vernoemd naar het landhuis in het westen van Engeland waar Charles het grootste deel van zijn leven heeft doorgebracht– gaan naar de King’s Foundation, een liefdadigheidsinstelling waarmee Charles de wereld een beetje beter tracht te maken. Het gaat hierbij om aandacht voor het milieu, het behoud van waardevolle tradities en het helpen van kansarme jongeren.

Miljoenen

Het is een miljoenenbusiness. Alleen al met de opbrengst van zijn aquarellen, beter gezegd met de zeefdrukken van zijn aquarellen, moet Charles beschouwd worden als een van de succesvolste hedendaagse Britse kunstenaars. The Daily Telegraph becijferde tien jaar geleden al dat de Foundation ten minste 2 miljoen pond (bijna 2,5 miljoen euro) met de zeefdrukken heeft verdiend. En dat was voordat Charles koning was. Tegenwoordig zijn ze waarschijnlijk nog geliefder.

Constantine Innemée, de in Nederland opgegroeide –Nederlandse moeder, Griekse vader– maar al sinds zijn adolescentie in het Verenigd Koninkrijk woonachtige directeur van de King’s Foundation, wijst erop dat er tal van verzamelaars zijn die iedere nieuwe beschikbare zeefdruk kopen. Met prijzen tot 5000 pond –voor speciale ”artist editions” van de aquarellen, dat wil zeggen de fraaist gelukte zeefdrukken, want ze blijken allemaal iets te verschillen– loopt dat aardig op.

Amateur

Niemand kan precies vertellen hoeveel verschillende zeefdrukken er in omloop zijn, maar het zijn er tientallen. Charles gaat intussen gewoon door met het schilderen ervan. „Hij beschouwt het als een vorm van ontspanning”, aldus een van de Highgrovemedewerkers. Hij heeft in de loop der jaren „honderden” aquarellen geschilderd.

Charles heeft het niet van vreemden. Zijn vader Philip was een verdienstelijk schilder en betoverovergrootmoeder koningin Victoria schilderde eigenhandig ontwerpen voor de gebrandschilderde ramen van Windsor, of in ieder geval een deel van het daar aanwezige glas-in-lood.

Hoe commercieel succesvol hij ook is, Charles beschouwt zichzelf zeker niet als een verdienstelijk kunstenaar. „Ik ben slechts een enthousiaste amateur”, zegt hij zelf met kenmerkend relativeringsvermogen. Maar hij heeft wel lessen gevolgd bij gerenommeerde Britse schilders als John Napper en Hugh Casson.

„Ik ben slechts een enthousiaste amateur” - Koning Charles III

Schotse Hooglanden

In het verleden zijn er regelmatig grotere tentoonstellingen geweest, de eerste meer dan vijftig jaar geleden in Windsor zelf, maar in de Garrison Chapel trekken de daar tentoongestelde negen originele aquarellen veel bekijks. Het zijn stuk voor stuk sympathieke impressies van plekken waar Charles zijn tijd doorbrengt, van de door hemzelf aangelegde wilde bloementuin bij Highgrove tot weerbarstige kastelen in de door hem zo geliefde Schotse Hooglanden.

De gewone zeefdruk ervan kost een kleine 3000 pond (ruim 3600 euro), de ”artist editions” bijna 5000 pond. Maar Innemée benadrukt dat er voor ieder budget wel iets beschikbaar is. Dan gaat het van de met speciale Highgrove gerst gebrouwen ‘eigen’ whisky tot speciale melanges van exclusieve champagnes voor rond 50 pond, tot gewone kerstballen van minder dan 10 pond of een setje ansichtkaarten van de aquarellen. „Iedereen moet hier iets van zijn gading kunnen vinden”, aldus Innemée.

Wilde plannen

De Garrison Chapel is een verhaal op zichzelf. In de door Charles gekochte en met oog voor vakmanschap gerestaureerde kapel bevindt zich het Londense kantoor van de King’s Foundation. Maar in de aanloop naar de Kerst wordt de ruimte gebruikt als een dependance van de souvenirwinkel die in Highgrove is te vinden.

De kapel ligt net buiten de voormalige legerkazerne Chelsea Barracks, in West-Londen. Toen dat legerterrein werd gesloten en verkocht aan vastgoedontwikkelaars in het Midden-Oosten, stak Charles eigenhandig een stokje voor de wilde plannen die er werden bedacht. De ontwikkelaars schakelden sterarchitect Richard Rogers (Centre Pompidou Parijs, hoofkantoor Lloyds Londen) in, maar dat soort nieuwlichterij paste volgens Charles niet in de traditionele woonwijk. De huidige appartementengebouwen passen beter bij de holistische architectuur waar Charles de voorkeur aan geeft.