Minder bescherming voor wolf is een goede stap
Is de wolf vooral een roofdier? Of een waardevolle toevoeging aan de natuur? Het antwoord van een BBB-Kamerlid op deze vragen verschilt totaal van dat van een lid van de Partij voor de Dieren. Er zijn weinig discussies die vandaag de dag tot meer meningsverschillen in de samenleving leiden dan die over de wolf. En dat debat neemt voorlopig niet af.
Dat valt goed te begrijpen. Het aantal incidenten met de ruim honderd wolven die in Nederland leven, neemt toe. Het aantal wolvenaanvallen bedroeg in de eerste negen maanden van dit jaar bijna 500, tegenover zo’n 400 in heel 2023.
Wie de beelden ziet van kadavers van schapen of koeien die door wolven zijn aangevallen, kan bijna niet anders dan kritisch zijn op de toename van het aantal wolven in Nederland. Ook het recente nieuws over wolven die een fietsende jongen tussen Scherpenzeel en Amersfoort zouden hebben lastiggevallen, doet de weerstand tegen de wolf toenemen.
En laat duidelijk zijn: die kritische houding is begrijpelijk. De wolf voelde zich lang geleden thuis in Nederland, maar ruim 100 jaar geleden was het roofdier in West-Europa zo goed als uitgeroeid. De periode daarna is de bevolking in Nederland meer dan verdriedubbeld, terwijl de oppervlakte aan natuurgebieden afnam. En juist toen kwam de wolf terug. En dat in een tijd waarin de doorsnee burger er alles aan doet om de risico’s op gevaren uit te bannen. Een groeiende wolvenpopulatie is dan slecht nieuws.
Decennialang had de wolf een strikt beschermde status in Europa. Dat beleid wordt langzaam maar zeker aangepast. De ministers van de EU-lidstaten gingen eind september akkoord met het verlagen van de beschermingsstatus van de wolf van ”strikt beschermd” naar ”beschermd”. De Conventie van Bern –een internationaal verdrag uit 1979 dat de beschermde status van de wolf regelt– ligt dezer dagen onder de loep. Daarna is het aan de Europese Commissie om ook de Habitatrichtlijn –waarin de beschermingsstatus van de wolf in 1992 nogmaals werd vastgelegd– te herzien.
Dat de beschermde status van de wolf langzaam afbrokkelt, is goed nieuws. Vanwege het hoge aantal wolven in Nederland is de status ”strikt beschermd” overbodig. Niet omdat elk wolf in Nederland koste wat kost moet worden afgeschoten. Nee, de komst van de wolf kent ook voordelen. De wolf houdt de populaties van grote prooidieren, zoals reeën, herten en zwijnen, gezond door op zieke en zwakke dieren te jagen.
Maar in een dichtbevolkt land als Nederland is maatwerk nodig als het gaat om het zogenaamde beheren van probleemwolven. Meer flexibiliteit rond het beheer van de wolf is hoognodig.
