Einstein schreef de brieven nadat hij Leiden voor het eerst had bezocht en daarbij Kamerlingh Onnes ontmoette. Laatstgenoemde deed in zijn laboratorium baanbrekend onderzoek naar de eigenschappen van materie bij lage temperaturen.

In de brieven opperde Einstein experimenten over de kwantumtheorie om zijn ideeën te kunnen bewijzen. Die theorie was toen nog omstreden. De Nederlander ging daar echter niet in mee en ontdekte in diezelfde periode het fenomeen van supergeleiding: het volledig verdwijnen van elektrische weerstand bij extreem lage temperaturen. „Een spectaculaire ontdekking terwijl Einsteins experimenten deze doorbraak mogelijk hadden vertraagd”, stelt Rijksmuseum Boerhaave.

„Einstein zat destijds vast in zijn eigen denkkaders”, zegt bijzonder hoogleraar Ad Maas daarover. „Hij zag op dat moment niet direct in hoe revolutionair Kamerlingh Onnes’ bevinding was - iets wat in die tijd overigens niemand deed. Dat maakt deze brieven des te intrigerender: ze bieden een kijkje in zowel de kracht als de focus van Einsteins briljante denken.”

De brieven tonen volgens het wetenschapsmuseum een „wederzijds respect en een gedeelde passie voor wetenschappelijk onderzoek” tussen Einstein en Kamerlingh Onnes. Van Einstein is bekend dat hij opkeek tegen de eveneens aan de Universiteit Leiden verbonden natuurkundige Hendrik Lorentz. De band met Kamerlingh Onnes was volgens Rijksmuseum Boerhaave aanzienlijk koeler. Het museum had al veertig andere brieven van Einstein in bezit.