In het Radboudumc in Nijmegen werd vorige week een vierling geboren. Alex (49) en Anne (46) Adema uit het Overijsselse Bathmen kunnen daarover meepraten. Tien jaar geleden kregen zij vier meiden tegelijk. Wat zijn hun ervaringen?
De tijdelijke woonunit van de familie Adema is wat krap bemeten. De boerderij die ze onlangs kochten moet eerst verbouwd worden tot woonhuis. De komende tijd moet het achtkoppige gezin het dus doen met de containerwoning van 108 vierkante meter op het erf. Ze redden zich er wel mee. Jezelf schikken naar de situatie, daarmee hebben de Adema’s genoeg ervaring.
Vier dochters tegelijk kregen ze, op 18 september 2014. Aukje, Eefke, Hiske en Jinthe werden geboren na een zwangerschap van 27 weken. De meiden zijn alle vier gezond, vertelt vader Alex. Zijn vrouw is deze dag aan het werk.
Het moment waarop het stel hoorde dat ze niet één, maar vier kindjes verwachtten, herinnert hij zich nog goed. „Mijn vrouw kon door het PCO-syndroom moeilijk zwanger worden, dus we waren in behandeling bij een gynaecoloog. Tijdens het maken van de echo viel hij ineens stil.” Het nieuws dat ze zwanger zijn van een vierling klinkt onrealistisch. Binnen een halfuur krijgt het stel de vraag voorgelegd: „Hoeveel wil je er? Eén of twee?” Vier is te veel, horen ze. Drie eigenlijk ook. „Dat vonden wij heel heftig”, blikt Alex terug. „Later hoorden we dat reduceren ook risico’s heeft.” Het stel besluit alle kinderen te houden.
Borstvoeding
Waar veel ouders één baby al hectisch vinden, was dat voor Alex en Anne keer vier. Ze zijn fulltime druk met voeden, verschonen en verzorgen. „Mijn vrouw gaf de meiden borstvoeding – ze had genoeg voor alle vier. Dat ging met twee tegelijk.” In alle drukte hadden hun twee oudere dochters, Ymre en Meike (nu 17 en 14), ook tijd en aandacht nodig. De ouders konden op veel hulp rekenen. „Dat moest ook wel, met z’n tweeën hadden we het niet gered.”
Hoe ze het allemaal gedaan hebben, begrijpt Alex achteraf ook niet. „Hoe hebben we dat eerste jaar overleefd? Hadden we nog wel tijd om te slapen?” vraagt hij zich hardop af. Dan: „Het zijn je kinderen, dus daar doe je het voor. Je gaat gewoon, zet een knop om. Dit is nu eenmaal de situatie en die kan en wil je niet opgeven.”
„Hoe hebben we dat eerste jaar overleefd? Hadden we nog wel tijd om te slapen?” - Alex Adema, vader van een vierling
Knuffels
Met een vierling pas je niet binnen de regeltjes, merkte Adema al snel. Zo zetten veel scholen tweelingen niet in dezelfde klas, maar met een vierling wordt dat lastig. „Bij bijvoorbeeld een zwembad kregen we te horen dat kinderwagens verboden zijn. Oké, maar hoe krijg ik dan vier baby’s naar binnen? Je moet mensen even de tijd geven om te wennen aan zo’n uitzonderlijke situatie. Uiteindelijk denken ze wel mee, maar de eerste reactie is vaak: dat kan en mag niet.”
Opvallend vond Adema het verschil in reacties van Nederlanders en Belgen. „Hier zeggen mensen gelijk: „Tjonge, wat druk. Je zal wel niet meer slapen. En wat kost dat veel geld.” Toen we op vakantie in België waren, hoorden we veel leukere reacties: „Wat gezellig! Jullie zullen vast veel knuffels krijgen.”” De kinderen brengen hun inderdaad veel, benadrukt ook de vader. „Het is hier altijd een gezellige boel, al maken ze natuurlijk ook weleens ruzie.”
De meiden zelf vinden het vooral leuk dat ze drie zusjes van dezelfde leeftijd hebben. „Je hebt altijd iemand om mee te spelen”, zegt Eefke. „Veel gezelliger dan wanneer je alleen thuis bent”, meent Hiske. De meiden vinden het wel vervelend als mensen hen als vierling aanspreken, en niet als individu. Jinthe: „Dan vragen ze bijvoorbeeld: Hé vierling, gaan jullie met me spelen?” Alex en Anne gaan ook bewust met hun dochters apart op stap, om hen persoonlijk aandacht te geven.
„Je hebt altijd iemand om mee te spelen” - Eefke Adema, een van de vierling
Geluk
De meiden weten als geen ander wat samen delen is. Ze moeten samen doen met speelgoed en eerder ook met kleding. „Nu ze ouder worden, willen ze meer hun eigen ding en eigen keuzes maken.” Vanaf hun geboorte slaapt het viertal al op één kamer. „Als vroeger een van de baby’s begon te huilen, werd de rest niet eens wakker. Zo gewend waren ze eraan”, vertelt Alex. In het nieuwe huis krijgen ze straks een eigen kamer, of een met z’n tweeën.
Via Instagram geven Alex en Anne een inkijkje in het gezinsleven. De paginanaam ”Vier keer zoveel geluk” laat zien dat de Adema’s positief in het leven staan. „We kijken altijd hoe het wél kan. Is het niet linksom, dan rechtsom. En anders rechtdoor. Niks is onmogelijk.” Over de naderende puberjaren van zijn vier dochters maakt de vader zich nog niet druk. „Ach, we kunnen er als een berg tegen opzien. Maar we gaan het avontuur aan. We zijn flexibel. Dat hebben mijn vrouw en ik wel geleerd met een vierling in huis.”
„We kijken altijd hoe het wél kan; is het niet linksom, dan rechtsom” - Alex Adema, vader van een vierling
De vader deelt nog wat tips voor de ouders die vorige week een vierling kregen. „Schroom niet om hulp te vragen aan mensen in je omgeving. En laat je niet in een hoek drukken door mensen die zeggen dat het allemaal niet kan.” Eefke vult aan: „Geniet van wat je hebt.” „Ah, dat vind ik mooi”, reageert Alex. „Geniet inderdaad van de kinderen, ook in drukke tijden. Want de tijd gaat snel.”
