APELDOORN. Dat een Duitse vrouw van 65 een vierling verwacht, was afgelopen weekend wereldnieuws. Zo’n zwangerschap na de menopauze ontstaat niet meer via natuurlijke weg. Eicellen van een donor zijn nodig, evenals hormonen om de zwangerschap mogelijk te maken en in stand te houden.
Annegret Raunigk onderging in de afgelopen anderhalf jaar meerdere vruchtbaarheidsbehandelingen in het buitenland.
Duidelijk is dat de vier embryo’s ontstonden met eicellen en zaadcellen van donoren. Of de vierling dezelfde vader en moeder heeft, is onduidelijk. Het is goed mogelijk dat er eicellen van verschillende vrouwen zijn bevrucht. De zaadcellen kunnen van een man of van meerdere donoren zijn geweest.
Waar Raunigk precies onder behandeling is geweest, vermeldt het artikel in de Duitse krant Bild niet. De Duitse kan in Griekenland, Spanje, Cyprus en Rusland zijn geweest. Daar worden veel ivf-behandelingen met eiceldonatie gedaan omdat vrouwen in die landen anoniem eicellen kunnen afstaan. In Nederland, en veel andere Europese landen, is anonieme donatie bij wet verboden.
De 65-jarige lerares Engels en Russisch –die binnenkort met pensioen gaat– is inmiddels 21 weken zwanger. Ze kreeg al dertien kinderen. „De vijf vaders van die kinderen bleven niet lang”, schrijft Bild. De oudste dochter is 44, de jongste is 9 en werd via natuurlijke weg geboren toen Raunigk 55 jaar was.
Als alles goed gaat, is ze straks de oudste vrouw die ooit een vierling heeft gebaard. Het record van de hoogste leeftijd waarop iemand zwanger was, haalt ze niet. Dat staat officieel op naam van de Spaanse Maria del Carmen Bousada Lara, die in 2006 op 66-jarige leeftijd een tweeling kreeg. Het vermoeden bestaat dat de Indiase Omkari Panwar 70 was toen ze in 2008 haar tweeling baarde, maar haar leeftijd kon niet met zekerheid worden vastgesteld.
Nederlandse ziekenhuizen voeren een conservatief beleid als het gaat om vruchtbaarheidsbehandelingen. De meeste ziekenhuizen hanteren voor ivf-behandelingen –met en zonder eiceldonatie– een leeftijdsgrens van 42, sommige van 44. Wie daarna nog zwanger wil worden, moet uitwijken naar het buitenland.
De uiterste leeftijd voor behandeling is meestal niet vastgelegd in wet- en regelgeving, maar afhankelijk van wat de behandelend artsen een verantwoorde leeftijd vinden voor een vrouw om nog kinderen te krijgen. De meeste klinieken in Groot-Brittannië hanteren een bovengrens van 50. In de Verenigde Staten behandelen vruchtbaarheidsklinieken vrouwen tot 50 of 55 jaar.
Een belangrijke overweging daarbij is dat het kind –menselijkerwijs gesproken– nog een heel aantal jaren door een of beide ouders kan worden opgevoed. Nu voelt Raunigk zich energiek en gezond. Ze zegt er niet tegen op te zien dat ze straks als alleenstaande oma-moeder zorgt draagt voor een tienerdochter en vier kleine kinderen. Ze verwacht eenvoudigweg gezond te blijven.
