Soms zijn mensen ontzettend zelfredzaam. Zo ontving ik laatst op een stralende zomerochtend in de uitgestrekte polders een oproep. Een stel stond met pech langs een verlaten weg. Hun Volvo had het begeven onder de warme zonnestralen.

Ik reed snel naar de locatie. Toen ik aankwam, zag ik een man naast de auto met geopende motorkap staan. Een vrouw lag onder de auto.

„De auto heeft geen vermogen meer. Ik denk dat het de turbo is”, zegt de vrouw vanonder de auto. Ze zou weleens gelijk kunnen hebben. Ik pak mijn gereedschap en inspecteer de auto. Het is een kwestie van zoeken in de motorruimte en ik moet flink wat onderdelen en kunststofbeplating verwijderen voordat ik de oorzaak zie. De turboslang zit niet goed vast.

Het is krap. Ik kan amper met mijn hand bij de slang komen. En kracht zetten gaat vanuit deze positie al helemaal niet. Meneer zegt: „Laat mij maar, ik heb kleinere handen.” Een minuut later moet ik de EHBO-trommel pakken. De man heeft een snee in zijn duim. „Laat mij het proberen”, stelt de vrouw voor. „Mijn vader was automonteur en als klein meisje mocht ik hem vaak helpen in de garage met het aangeven en vasthouden van gereedschap en onderdelen.”

Na een paar minuten komt ze onder de auto vandaag. „Gelukt, de slang zit op zijn plek.” Met een moersleutel draai ik de slangklemmen aan en monteer ik de kunststofbeplating weer. Het is fijn om mensen te helpen, maar een beetje teamwork is ook weleens leuk. Met een glimlach en een vriendelijke zwaai rijd ik weg.

David den Hertog is wegenwacht bij de ANWB.