„De HEERE heeft mijn smeking gehoord; de HEERE zal mijn gebed aannemen.” – Psalm 6:10„De HEERE heeft mijn smeken gehoord, mijn gebed heeft de HEERE aangenomen.” Deze woorden zijn niets anders dan het spreken van een geestelijk arme ziel, die niets anders heeft dan droefheid, maar die toch bidt en smeekt met een vast geloof, sterke hoop en in blijvende liefde. Zo moet het eigenlijk met het leven en bestaan van iedere gelovige gesteld zijn. Buiten God mag hij niets weten en niets bezitten en zelfs God mag hij niet anders hebben dan alleen door het geloof. Zo komt het dat de anderen door God niet verhoord worden. Ze roepen wel – maar niet met hun hart. Ze zijn niet hongerig en dorstig. Dat is dan ook de reden dat ze niet worden gedreven om te roepen of te bidden, want ze zijn verzadigd en vol!

„Al mijn vijanden moeten beschaamd en verschrikt worden.” Dat betekent: hun verwaandheid is uiterst schadelijk en gevaarlijk. Ze prijzen zichzelf in hun hart, alsof het er allemaal goed met hen voor zou staan. Ach, God! Ze weten helaas niet hoe rampzalig ze zijn. Daarom zou het goed voor hen zijn om tot zichzelf te komen en te beseffen hoe schandelijk en ellendig ze zijn in de ogen van God. Want de hoge geestelijke en wijze mensen kunnen niet anders denken dan dat ze het goed met zichzelf getroffen hebben. Ze zijn gerust en hebben hoge gedachten van zichzelf.

_Maarten Luther,
reformator te Wittenberg

(”De zeven boetpsalmen”, 1525)_