Tot ik onderweg naar de supermarkt ineens begreep waar die melodie vandaan kwam. Het carillon van het oude raadhuis in het centrum van de stad waar ik woon, speelde het namelijk. Toen het tot me doordrong wat ik hoorde, hield ik direct halt. Maar het was te laat, de melodie was al verklonken.

Vanaf dat moment begon ik erop te letten. Ik woon in het centrum, dus als ik thuis ben kan ik ieder kwartier horen dat het carillon op het oude raadhuis in het hart van de stad een melodie laat klinken. Meestal onherkenbaar, maar nu werd ieder halfuur de wijs van Psalm 121 over de stad uitgestrooid.

Opgevoed bij de psalmberijming van 1773 zei ik in gedachten de woorden van de berijming van Psalm 121 als ik even op m’n balkon zat. Of als ik lopend onderweg was naar supermarkt of boekhandel. Ik betrapte me er zelfs op dat ik, als ik onderweg was, even wachtte op dat halve uur. En teleurgesteld werd ik nooit. Steeds klonk Psalm 121 over de daken van huizen en winkels, over de winkelende mensen en over de kopers op de wekelijkse markt.

Een middelgrote stad midden op de Veluwe. Met omliggende dorpen erbij een agglomeratie met meer dan 165.000 inwoners. En ieder uur klinkt daar, zomaar in de openlucht, de melodie van een psalm. Een evangelisatiecampagne die maar enkele tientallen seconden per uur duurt, maar toch.

Nou ja, evangelisatiecampagne? Is dat niet te veel eer voor het afspelen van een wijsje? Wellicht. Zij die niet bekend zijn met de melodie van de psalmen, horen niets anders dan precies dat: een wijsje. En of dat nu een meezinger is van volkszanger André Hazes of de melodie van een psalm, horen ze niet eens.

Maar het volk dat het geklank kent, zoals een andere psalm het zegt, díé horen het wel.

„Ieder uur klinkt daar, zomaar in de open lucht, de melodie van een psalm”