De p zit weer in de maand
Wat doet het weer? Die vraag is een van de eerste die ik op een dag stel. Terwijl ik m’n bed uitstap of m’n tanden poets, bijvoorbeeld. De weersverwachting is op dat moment belangrijke informatie voor mij. Vooral nu de p weer in de maand zit.
Je kunt natuurlijk naar buiten kijken om te zien of het regent of droog is. Of er wolken zijn of dat de zon schijnt. Misschien ligt er wel ijs op de daken of hangt er een dikke mist. Maar mijn allereerste neiging is: mijn telefoon pakken en langs de weerapps scrollen.
Vooral de ochtendtemperatuur is een belangrijk checkpunt. Want zodra die onder de 10 graden blijft, gaat het merendeel van de vrouwen niet meer zonder 15, 20, 40 of 60 denier om de benen de deur uit. En slaak ik een diepe zucht. Heel misschien zijn er lotgenoten die niet kunnen wachten om zo’n langwerpig net aan te trekken, maar tot dat selecte gezelschap behoor ik niet. Absoluut niet! Ik heb een hekel aan dat ding.
Het begint al met het zoeken van een ongehavend exemplaar. Stel dat er een gave panty in de la boven komt drijven, dan is die meestal óf te licht óf te donker, te dik óf te dun. En in het onwaarschijnlijke geval dat hij (zij?) én gaaf én perfect qua kleur en dikte is, dan gaat het in negen van de tien keer mis bij het aandoen.
Je hoeft maar één loszittend nagelrandje te hebben of die perfecte panty kan de prullenbak in. Een haal, een ladder, een gat en geen nagellak of lijm kan de beschadiging binnen de perken houden. En mocht dat wel lukken: wie wil er nou met een klodder smurrie op zijn been op de werkvloer rondlopen?
„Wat mij betreft was de panty in de twintigste eeuw achtergebleven”
De panty is wat mij betreft een onding. Dat is ook wel logisch, want het eerste exemplaar was helemaal niet bedoeld als esthetisch modeartikel. De Amerikaanse stoffenfabrikant Allen E. Gant ontwikkelde hem in 1959 voor zijn zwangere vrouw Ethel, die helemaal tureluurs werd van de jarretelgordel om haar bolle buik. Manlief naaide daarom haar kousen aan haar onderbroek vast. Ethel was er zo blij mee dat Grant zijn uitvinding naar een kleermaker bracht om haar door te ontwikkelen.
Wat mij betreft was de panty in de twintigste eeuw achtergebleven. Alleen… hoe moet je je benen in de herfst en winter dan warm houden? Ik heb wel een oplossing, maar die kent nadelen: tussen september en april niet bij de warme kachel vandaan komen. Of zal ik míjn man vragen een panty te ontwerpen die niet stukgaat en wél lekker zit?
