De afgelopen zomervakantie was een thuisblijfvakantie. Het was dit jaar niet anders. We hebben de situatie maar omarmd en gegrapt over de Hebreeuwse varianten van Achtertuinië en Woonkameroen.
Dankbaar waren we voor de kleine dingen die op ons pad kwamen en die de kinderen negen lange weken bezighielden. In een eerder dagboekstuk deed ik uit de doeken hoe onze kibboets gedurende vrijwel de hele vakantie een programma verzorgde voor de kleintjes. Onze oudste zoon, voor wie minder activiteiten voorhanden waren, hield zichzelf bezig met een nieuwe hobby: speedcubing, de kunst van het zo snel mogelijk oplossen van een Rubiks kubus.
Na een paar weken training lukte het hem om de kubus in ongeveer 45 seconden op te lossen. Toen hij na wat onderzoek ontdekte dat jongens en meiden met dat soort scores al meedoen met kampioenschappen, besloot hij zichzelf in te schrijven voor het Israëlische Nationale Kampioenschap speedcuben.
Afgelopen week was het zover, een heus spektakel. De meeste deelnemers namen deel aan de standaard-categorie 3 bij 3 kubus, verder waren er de categorieën 2 bij 2, 3 bij 3 blind, 4 bij 4 tot zelfs 9 bij 9. Ruim 300 deelnemers verzamelden zich, records werden verbroken en kort vergaten we de oorlog.
Eventjes dan. Tussen de rondes door nam Viki, de moeder van Nimrod Cohen, het woord. Nimrod, een dienstplichtige soldaat, werd op 7 oktober gegijzeld door Hamas. Op één video na heeft zijn familie sindsdien niets meer van hem vernomen.
Reconstructie van de gebeurtenissen op 7 oktober leidde de familie tot de locatie waarvandaan Nimrod waarschijnlijk gegijzeld werd. Al vertellend reikte Viki in haar tas en haalde een zwartgeblakerde Rubiks kubus tevoorschijn: „Dit vonden we op de locatie. Dit is Nimrods kubus en voor ons het bewijs dat hij daar daadwerkelijk was.” Viki verklaarde dat Nimrod zijn kubus overal meenam, zelfs in zijn tank.
Nadat Viki de hoop uitsprak dat alle gijzelaars terug zullen komen en het podium verliet, begon het te zoemen in het publiek: zou Nimrod zijn kubus aan het oplossen zijn geweest toen hij door Hamas verrast werd? Zou hij geprobeerd hebben zijn kubus mee te nemen toen ze hem gijzelden? De aanwezigen voelden zich op een bijzondere manier verbonden met Nimrod, wiens lot ongewis is.
Op de weg terug naar huis, nadat hij een mooie score had neergezet, verzuchtte onze zoon: „Nimrod is nu voor mij de meest speciale gijzelaar.”
Onze correspondente in Israël, Jeannette Gabay-Schoonderwoerd, houdt een dagboek bij vanuit haar woonplaats Afik, in het noorden van Israël. Deel 75.
