Meestal brengen we als gezin de zomervakantie in Nederland door. De hoge temperaturen in Israël, de lengte van de schoolvakantie hier (negen weken!) en het gemis van familie over de grens vormen een stimulans om Israël jaarlijks even achter ons te laten. Dit jaar is echter alles anders. Dit jaar blijven we thuis.
Omdat de oorlog nog altijd aanhoudt, wordt mijn mans reservedienst in het veiligheidsteam van ons dorp keer op keer verlengd. Hij zal nog in dienst zijn tot ten minste het einde van de zomervakantie en reservisten kunnen nu eenmaal niet zomaar het land verlaten. Alleen met de kids naar het buitenland vliegen zie ik momenteel niet zitten; een eventuele verdere escalatie aan de noordgrens zou ervoor kunnen zorgen dat we langdurig niet terug naar Israël kunnen keren.
Niet alleen zit een buitenlandreisje er niet in, uitstapjes binnen Israël als gezin zijn momenteel ook een uitdaging. Het veiligheidsteam moet in de meeste gevallen namelijk aanwezig zijn binnen de perimeter van het dorp. Alles bij elkaar zijn we dus behoorlijk aan huis gekluisterd.
Maar niet getreurd, onze kibboets en vele andere Israëlische dorpen en steden– bieden de hele zomer door programma’s aan, met name voor kinderen. Normaliter worden deze programma’s deels gefinancierd door de lokale overheden, maar omdat de oorlog duur is en er overal bespaard moet worden, zijn de budgetten voor de zomerprogramma’s dit jaar kleiner dan normaal. Minder pret hebben de kids er echter niet om. De leiding –jongvolwassenen vanuit heel Israël die na hun diensttijd een beetje komen uitwaaien op de Golan– krijgt met weinig middelen heel veel gedaan.
„Reservisten kunnen nu eenmaal niet zomaar het land verlaten”
De tieners maken vuurtjes en poffen van thuis meegenomen aardappelen, oogsten mango’s, gaan 's nachts op stap met zaklampen om nachtdieren te spotten en poetsen de gemeenschappelijke schuilkelders. De jongere schoolkinderen maken een zeepbaan van aan elkaar geplakte vuilniszakken; een tuinslang erop en de pret is compleet. De kleintjes werken met brooddeeg, doen een ”tuinentoer” door de kibboets en houden picknicks op de velden. Iedere dag weer is er iets te doen.
Ook de volwassenen worden bediend: er zijn praat- en spelavonden, barbecues aan het zwembad en sportactiviteiten.
Geen meeslepende ervaringen, geen avontuurlijke rondreizen in nieuwe werelden, maar –passend in de huidige omstandigheden– een zomer zonder al te veel overdaad en keuzestress. Een zomer waarin we iedere rustige dag waarderen en dankbaar zijn voor wat en wie we om ons heen hebben.
Onze correspondente in Israël, Jeannette Gabay-Schoonderwoerd, houdt een dagboek bij vanuit haar woonplaats Afik, in het noorden van Israël. Deel 70.
