Of er een einddatum is afgesproken voor het overleg dat Israël en Hamas onder bemiddeling van de Verenigde Staten, Egypte en Qatar voeren om tot een overeenkomst te komen, is niet bekend. De druk op de Israëlische regering om er alles aan te doen om de iets meer dan honderd gijzelaars vrij te krijgen, is immens. Nabestaanden van omgekomen gijzelaars en van inmiddels wel vrijgelaten gijzelaars beschuldigen premier Netanyahu ervan dat hij helemaal niet geïnteresseerd is in een deal. Onder druk van de extreemrechtse partijen in zijn kabinet, zou de premier vooral inzetten op dat andere doel van de oorlog: de vernietiging van Hamas.

„Onderhandelen is iets heel anders dan je moedeloos overgeven”

Ondertussen wordt iedereen die zegt dat Israël ooit toch een overeenkomst zal moeten sluiten met Hamas –en Hezbollah– door nogal wat landgenoten in de hoek van de landverraders gezet. Dat is, zeker voor mensen die geliefden hebben verloren in de strijd op beide fronten, heel goed te begrijpen. Maar politici moeten breder kunnen en vooral durven kijken dan het immense individuele leed.

Israël heeft zondag opnieuw laten zien dat het een inlichtingendienst heeft die tot de beste van de wereld gerekend kan worden. Daarom is het ook zo ongelooflijk traumatisch voor Israëliërs dat er geen enkele waarschuwing van de overheid voorafging aan de slachtpartij van 7 oktober. Maar het feit dat ze met een preventieve aanval zondag waarschijnlijk een veel grotere aanval van Hezbollah hebben afgewend, laat zien dat de kennis er wel is. En dat Hezbollahleider Nasrallah in de Arabische media als een lafaard wordt afgeschilderd omdat hij niet veel harder kon of wilde terugslaan, zegt ook veel. Dit bewijst dat in het Midden-Oosten de taal van keihard militair ingrijpen –en daarmee je overwicht laten zien– het best begrepen wordt.

Toch heeft Israël in het verleden het meest profijt gehad van vredesverdragen die uiteindelijk niet overeengekomen werden op het slagveld maar aan de onderhandelingstafel.  En natuurlijk is onderhandelen met landen als Egypte en Jordanië, waarmee Israël vrede heeft gesloten, iets heel anders dan praten met de terroristen van Hamas en Hezbollah. Dat mag Netanyahu en zijn regering er echter niet van weerhouden om alles te doen om tot een deal te komen, zodat de gijzelaars die al maanden vastzitten in Gaza vrijkomen. Omdat onderhandelen en praten met de vijanden die je ondertussen te vuur en te zwaard bestrijdt, iets heel anders is dan je moedeloos overgeven.