Het slagschip van Terneuzen mag hoekig zijn
Het stadhuis van Terneuzen lijkt elk moment te kunnen vertrekken. Trossen los, de Schelde op, naar verre oorden. Grijs als een oorlogsbodem, met kanonnen die afsteken tegen de lucht.
Ruw en hoekig, zo kan het stadhuis van Terneuzen gerust getypeerd worden. En dat is geen belediging. Architect Jaap Bakema (1914-1981) ontwierp het gebouw in de stijl van het zogenoemde brutalisme. Die naam zegt genoeg: het werd geen muurbloempje.
Het stadhuis van Terneuzen, aan de Westerschelde. beeld Dirk-Jan Gjeltema
beeld Dirk-Jan Gjeltema
beeld Dirk-Jan Gjeltema
beeld Dirk-Jan Gjeltema
beeld Dirk-Jan Gjeltema
beeld Dirk-Jan Gjeltema
beeld Dirk-Jan Gjeltema
beeld Dirk-Jan Gjeltema
beeld Dirk-Jan Gjeltema
beeld Dirk-Jan GjeltemaHet stadhuis is bepaald aanwezig. Een tikje intimiderend wellicht. Maar wie er welwillend naar kijkt, ziet een vriendelijke reus. Aanpalende gebouwen verbleken erbij. Het brutalisme raakte na de jaren zeventig spoedig uit de gratie, maar dit stadhuis heeft beslist karakter.
Onafgewerkt beton kenmerkt het brutalisme. Zo ook bij het stadhuis aan de Westerschelde. Bij het vijftigjarig bestaan van het gebouw in 2022 spraken inwoners van Terneuzen de wens uit dat hun stadhuis een rijksmonument wordt. Zou het niet bruut zijn?
Rond 1970
Deel 6 in een serie over architectuur van omstreeks de jaren zeventig. De tijd van structuralisme, brutalisme en experimenteel wonen (slot).