Gusta en Willem de Vries zijn de kosters van de Moriakerk van de hersteld hervormde gemeente in Urk, in deze volgorde. Willem: „Toen mijn vrouw in 2019 als koster werd aangenomen, zat ik in de kerkenraad. Later ben ik haar gaan helpen. We doen alles samen.”

Op zondagmorgen, voor de dienst begint, staat Gusta ook vooraan, boven bij de trap naar de kerkzaal. Ze begroet de kerkgangers en maakt een praatje met een aantal van hen, „vooral met mensen die wat bijzonders hebben meegemaakt. Als ze na een ziekte weer in de kerk zijn, zeg ik dat ik blij ben hen weer te zien. Ik vind saamhorigheid heel belangrijk.”

Schoonmaak

Het echtpaar zit tijdens de dienst op blauwe stoelen achterin de kerk. Willem streamt de dienst ’s morgens en stuurt de bhv’ers aan. Als er iets bijzonders in een dienst gebeurt, zijn zij tweeën verantwoordelijk. Er is geen hulpkoster. Als ze, één keer per jaar, met vakantie gaan, neemt hun zoon het werk waar. Zijn vrouw maakt de kerk schoon, samen met iemand uit de gemeente.

Gewoonlijk maakt het kostersechtpaar geen gebruik van vrijwilligers om de kerk schoon te maken. Willem: „Dat doen we elke week samen. Dat zijn we gewend. Op maandagochtend doen we de kerkzaal, de gangen en de zalen binnen en op vrijdagmorgen doen we de buitenboel.”

Willem heeft nog meer taken. „Kijk, we hebben digitale borden waarop de liturgie staat. Die heb ik samen met mijn zoons gemaakt. Op zaterdagmorgen stuur ik de liturgie naar de organist en naar de website en print ik die uit voor een kerkganger die slecht ziet. De liturgie zet ik ’s zaterdags op de computer en die gaat dan automatisch naar de schermen in de kerk. Het scheelt me veel werk op zondag.”

Willem is ook preekregelaar. „Ik bel de predikanten op of ze een preekbeurt in onze kerk willen vervullen als onze eigen predikant er niet is. We hebben als gemeente goede contacten met andere gemeenten op Urk. Soms staat er een predikant uit een andere kerkelijke denominatie hier op de kansel. Dat juich ik toe.”

Verdriet

Er zijn momenten dat beiden het werk emotioneel zwaar vinden. Dat is het geval bij condoleances en rouwdiensten. Gusta: „Dit jaar overleed er een gemeentelid van 39 jaar. Na de begrafenis zaten de zalen en de gangen vol mensen met verdriet. We hadden een zware week. We werden meegezogen in het verdriet.”

Ze waren ook uit hun doen door het overlijden van organist Piet Loosman. Willem: „We hadden een band met hem opgebouwd. Hij was op zondagmorgen altijd heel vroeg in de kerk en oefende dan voor zichzelf, voordat de kerkgangers kwamen. Door gesprekken bouwden we een band op. Ik kreeg soms kippenvel op mijn armen door zijn gevoelvolle orgelspel aan het einde van de diensten. Hij overleed deze zomer onverwachts. Dat deed wat met ons.”

Gusta komt uit een kostersfamilie en is het werk gewend. „Ik vind het mooi om contact te leggen met mensen en met hen mee te leven. Doordeweeks spreek ik regelmatig leden van onze gemeente, ook jongeren, die zeker wel openstaan voor een goed gesprek. Er leven veel vragen bij hen. Het is onze christenplicht om er voor anderen te zijn. Dat versterkt de onderlinge band. God geeft het dat we met elkaar lief en leed mogen delen.”