Segers nam vorig jaar afscheid van zijn leven als politicus. In een videogesprek met het Reformatorisch Dagblad reflecteert hij op de intensieve periode als Tweede Kamerlid en fractievoorzitter van de ChristenUnie. Hij kijkt met gemengde gevoelens terug op de deelname van de CU aan kabinet-Rutte IV. „Als ik had geweten dat het zo zou aflopen, had ik nooit toegestemd. Toch voelde ik me verplicht, want het hele politieke landschap was al vergeven van de blokkades. Ik wilde niet de laatste blokkade zijn voor een nieuw kabinet. Dat had mij wroeging gegeven.”

Vooral de laatste jaren in de politiek vielen de politicus zwaar, vanwege de toenemende polarisatie en de harde discussies binnen en buiten de achterban. „Ik dacht altijd: het lukt me wel om mensen bij elkaar te houden. Maar vanaf 2022 dacht ik steeds vaker: ik weet niet of ik het allemaal nog kan. Dat was een pittige realisatie.”

Ook de kritiek op hem als persoon trof Segers steeds meer. „Prima als iemand zegt dat hij het niet met me eens is. Maar wanneer je hoort: je deugt niet als christen, dan raakt me dat diep. Vooral als het van medechristenen komt. Ik merkte dat ik steeds sneller geagiteerd raakte, en dat ik me vaker miskend en alleen voelde. Voor mij een signaal dat het tijd was om te stoppen. Als ik langer was doorgegaan, was ik een wat bozige man geworden en zo wil ik niet in het leven staan.”

Bekijk de video: