„Ik heb den HEERE lang verwacht; en Hij heeft Zich tot mij geneigd, en mijn geroep gehoord.”

Het is reeds een verkwikking voor een arme, sukkelende ziel, die pas met zijn verloren staat bekendgemaakt is, als hij zien mag dat er in Jezus heil en verlossing is voor de zondaar. Het is een goede tijding voor een vermoeide ziel, die onder het gevoel van zijn zondenschuld gebogen gaat, als hij eens levend krijgt in te zien, dat de vermakingen van de Heere Jezus zijn met de mensenkinderen (Spr. 8:31). Als hij zijn oog eens mag vestigen op die dierbare verzoeningsweg, die verse en levende weg, die ingewijd is door het Middelaarsbloed van de Heere Christus. Als er zich eens hoop mag opdoen in zijn verslagen zondaarshart, omdat Jezus gekomen is om het verlorene te zoeken en zelfs de grootste en slechtste zondaren zalig te maken.

God verkwikt de ziel van een zoekend mens als Hij hem doet zien en geloven dat het niet tevergeefs is om op de Heere te wachten. David had de Heere lang verwacht, en wat was het gevolg van dit wachten op de Heere geweest? Hiervan geeft hij een troostvol getuigenis in Psalm 40: „Ik”, zegt hij, „heb den HEERE lang verwacht; en Hij heeft Zich tot mij geneigd, en mijn geroep gehoord. En Hij heeft mij uit een ruisenden kuil, uit modderig slijk opgehaald, en heeft mijn voeten op een rotssteen gesteld, Hij heeft mijn gangen vastgemaakt” (Psalm 40:1-3).

Wulfert Floor,
oefenaar te Driebergen

(”Al de eenvoudige oefeningen”, 1913)