Diaconaal gastenhuis De Oase in Ouddorp viert dit jaar zijn tienjarig bestaan, onder meer met een jubileumavond in Gouda zaterdag. Bij de start konden zes mensen, die om allerlei redenen een adempauze nodig hebben, terecht in het reformatorische gastenhuis. Inmiddels is het aantal kamers gegroeid naar twaalf. Behalve op een aantal betaalde medewerkers draait het huis op zo’n zeventig vrijwilligers. Ineke Sperling uit Goedereede is vrijwilligster van het eerste uur.

Hoe ziet een dienst als gastvrouw eruit?

„Ik draai meestal eens in de veertien dagen een ochtenddienst. Ik start rond 7.30 uur met het lezen van de rapportage van de vorige dag. Daarna maak ik ontbijt klaar voor onze gasten. Meestal zijn alle kamers bezet en gaat het om twaalf mensen. Om 8.30 uur ontbijten we samen. Ik bid en dank, en lees na de maaltijd uit de Bijbel. Samen zingen we nog een psalm, vaak is er wel een gast die orgel speelt. Daarna ga ik aan de slag met de was van die dag, en zorg ik dat de boel netjes is. Om 10.00 uur drink ik koffie met de gasten. Vervolgens probeer ik hen te stimuleren om lekker naar buiten te gaan. De een maakt een fietstocht of wandeling, de ander gaat even het dorp in, de volgende gaat in de tuin puzzelen of handwerken. Tussendoor ontstaan spontaan gesprekjes met gasten. Door een luisterend oor te bieden, mag ik iets voor hen betekenen.”

Wie gaan er naar De Oase?

„Qua leeftijd loopt het uiteen van 18 tot 80. We hebben meestal meer vrouwen dan mannen. Mensen komen om allerlei redenen bij ons. Ik vond het in het begin lastig om te zien hoeveel problematiek er speelt in onze gezindte. We krijgen gasten die kampen met depressiviteit, huwelijksproblemen, moeilijkheden in het gezin, teleurstellingen op het gebied van werk. Je kunt echt alles invullen. Iedere gast brengt zijn eigen rugzak mee. Wij doen er alles aan om die rugzak in de maximaal zes weken dat mensen bij ons zijn, een stukje leger te maken.”

„Ik vond het in het begin lastig om te zien hoeveel problematiek er speelt in onze gezindte” - Ineke Sperling, gastvrouw in De Oase

Hoe proberen jullie gasten te helpen en begeleiden?

„Hier mag je jezelf zijn. We bieden als het ware een warme deken van geborgenheid, tijd en aandacht. Vaak zijn gasten over hun grenzen heen gegaan. Ze voelen zich regelmatig schuldig dat ze bij ons zitten te ‘niksen’. Dan probeer ik hen ervan te overtuigen dat ze nu voor zichzelf mogen zorgen. Daarnaast zijn een pastoraal werker en gastenbegeleiders verbonden aan De Oase. Als een gast huilend aan tafel zit, probeer ik de ergste druk te verlichten. Maar het gesprek de diepte in laat ik over aan hen. Emoties die vaak ver zijn weggestopt, komen hier naar buiten. Als dat nodig is, wordt er een vervolgtraject ingezet.”

Merkt u dat mensen anders De Oase uitgaan dan ze erin kwamen?

„Ik zeg vaak: Als een gast komt, zien we tranen, én als hij weggaat. Bij aankomst weten gasten vaak niet hoe ze hierdoorheen moeten komen. Bij het afscheid laten ze een traan vanwege de geborgenheid die ze zullen gaan missen. Gasten zijn niet hersteld als ze naar huis gaan. Wel merken we dat ze dankzij hun verblijf nieuwe inzichten hebben opgedaan en meer energie hebben. Dan mogen we ze ook weer loslaten, in het vertrouwen dat God van hen af weet en voor hen zorgt.”