Twee weken lang krijgen de kerkleiders van mensen uit de stad Bijbels onderwijs. Ze worden toegerust voor hun taak in de kerk. Zo kunnen zij weer anderen onderwijzen. Inmiddels is de Bijbelschool een krachtig middel gebleken.

Weken van tevoren beginnen de voorbereidingen al. Wie moet uit welk dorp opgehaald worden? Daarna kunnen we de vliegroutes vaststellen en bepalen hoeveel brandstof er nodig is. Deze brandstof vliegen we van tevoren in, net als honderden kilo’s aan voedsel en materialen. Dit jaar was de eerste Bijbelschool in de twee weken voor Pasen.

Omdat het aantal vluchten dat we moeten uitvoeren niet op één dag past, blijven we slapen in het binnenland. Met twee vliegtuigen zijn we uiteindelijk twee dagen bezig. Telkens vliegen we naar een of twee dorpen om mensen op te halen en naar Paloemeu te brengen. Daar tanken we de vliegtuigen en dan vliegen we door naar het volgende dorp.

Lokale collega’s gaan mee om te helpen met het tanken en het in- en uitladen van de vliegtuigen. En natuurlijk om eten te koken. De operatie loopt deze keer erg soepel. Bij de eerste stop staan de mensen klaar; namen en gewichten van personen en hun bagage netjes genoteerd.

,Ha Jopie!” begroeten ze me opgewekt. Jopie is mijn zogeheten indianennaam. Deze mannen hebben er duidelijk zin in. Aan het einde van de eerste vliegdag duik ik na een verkoelend bad in de rivier tevreden en dankbaar m’n hangmat in. Een waanzinnig indrukwekkende sterrenhemel boven me verkondigt Gods eer en majesteit. Wat een voorrecht om als een schakeltje in Zijn Koninkrijk te mogen dienen.