De 64-jarige predikant kwam begin deze maand vrij, maar écht op vrije voeten is hij allerminst. Cao kan nog geen treinkaartje kopen of een dokter bezoeken. Dat vertelde hij deze week tegen persbureau The Associated Press. In gevangenschap is zijn Chinese paspoort verlopen en hij kan het document niet verlengen. Zonder identiteitspapieren heeft Cao geen toegang tot de meest basale diensten, zoals het openbaar vervoer.

Het geeft de pastor het gevoel „een tweederangs Chinese burger” te zijn. „Ik kan dit niet doen, ik kan dat niet doen”, aldus Cao tegen het persbureau. „Ik ben vrijgelaten, ik ben een vrije burger, waarom zouden er zo veel beperkingen voor mij zijn?” vraagt hij zich af. Ook moet Cao van de politie meewerken aan een ‘opvoedingsprogramma’, om te leren „geen misdaden meer te plegen”.

Hij zat een gevangenisstraf van zeven jaar uit in de Chinese provincie Yunnan wegens „het organiseren van illegale grensoversteken” tussen China en Myanmar, een aanklacht die veelal mensensmokkelaars te beurt valt. De predikant reisde regelmatig zonder problemen naar het buurland om daar scholen op te zetten. Totdat hij in maart 2017 samen met een collega werd gearresteerd.

Nabijheid

Het vermoeden bestaat dat zijn arrestatie te maken heeft met zijn banden met de Chinese huiskerken. De veroordeling van Cao past binnen het huidige harde optreden tegen religie in China, vooral tegen christenen die zich niet willen aansluiten bij door de staat gereguleerde kerken. Deze christenen weigeren dat, omdat de heersende Communistische Partij daar een flinke vinger in de pap heeft.

In een getuigenis van kort na zijn vrijlating vertelt Cao hoe de gevangenistijd geestelijk een bloeiperiode voor hem was. „Deze zeven jaar waren vol van vreugde, vol van Gods genade, en elke dag ervoer ik Gods bijzondere nabijheid”, zegt hij in het getuigenis dat gepubliceerd is door de Amerikaanse organisatie China Aid. „Waarlijk, al ging ik door het dal van de schaduw van de dood, ik vrees geen kwaad, want we weten dat de Heere Jezus bij ons is”, verwijst de predikant naar Psalm 23.

In de gevangenis had Cao geen beschikking over een Bijbel. „Het eerste wat ik deed toen ik in de gevangenis kwam, was vragen om een Bijbel.” Minachtend gelach viel hem ten deel, vertelt Cao. „Hoe kun je zo’n verzoek doen, je hebt geen rechten in onze gevangenis”, kreeg hij als antwoord. Zijn bejaarde moeder schreef daarom brieven met daarin korte Bijbelgedeelten. Citeerde ze te veel, dan kwam de brief niet door de controle.

Sterk vermagerd

Het gebed van medechristenen heeft hem de kracht gegeven om standvastig te blijven, zegt hij. „Ik weet dat broeders en zusters voor me bidden en de Heilige Geest geeft me kracht; zeven jaar lang heeft iedereen onophoudelijk voor me gebeden. Dit heeft mij in staat gesteld om vreugdevol en zegevierend door het dal van de dood te gaan.” Vanuit zijn cel schreef Cao gedichten. In een daarvan verwoordde hij hoeveel de steun voor hem betekende: „Met dankbare tranen lees ik elke kaart.”

Zeven jaar lang hebben broeders en zusters onophoudelijk voor me gebeden

Hoewel de predikant geestelijk een bloeitijd kende, eiste de gevangenschap lichamelijk wel zijn tol. Een foto van Cao die kort na zijn vrijlating is vrijgegeven, toont een sterk vermagerde predikant. Hij verloor volgens zijn advocaat tijdens gevangenschap meer dan 23 kilo aan lichaamsgewicht. Ook had hij te kampen met verschillende gezondheidsklachten, zoals problemen met zijn spijsvertering, rugpijn en tandpijn.

Nu hij weer op vrije voeten is, wil de Chinees-Amerikaanse Cao zo snel mogelijk naar de Verenigde Staten om daar met zijn familie herenigd te worden. Cao kwam als jongvolwassene naar de VS en studeerde daar theologie, maar keerde terug naar China en startte daar een bediening. Het is nu onduidelijk op welke manier hij terug kan, zonder de juiste papieren. „Ik ben van een kleinere gevangenis verhuisd naar een grotere gevangenis”, zegt Cao.