Buiten is het koud, hier en daar ligt sneeuw. Binnen in de ULO zingen zestien jongens zich deze woensdag in januari snel warm. Jeroen Bal gunt hun dan ook weinig rust: het uur moet goed benut worden, om halfacht schuiven de mannen aan.

Geroutineerd stellen ze zich op achter de speciale koorlessenaars, in drie groepen. Eerst wat oefeningen. Schouders losmaken, zingen op ”oehoe”, chromatische toonladders. Hoe hoog komen de jongensstemmen? Heel erg hoog. Het moet buiten goed te horen zijn.

Ze zullen hier wat gewend zijn, want Bal repeteert al sinds 2012 op deze plek. Eerst met een kleine groep jongens. In 2014 werd de stichting Gorcum Boys Choir opgericht. Dit jaar is er dus een jubileum te vieren. In mei staat een feestelijk concert gepland.

En daarvoor moet geoefend worden: het ”Gloria” van Vivaldi. „We beginnen met ”Propter magnam gloriam”.” Zelf speelt Bal flink mee op de piano. „Overdrijf eens. Het mag heel los.” Even later: „Juist, goed zo.”

Dan deel 7 van het stuk, ”Domine Fili Unigenite”. Het klinkt nog wat aarzelend. „Dat doen we nog een keer. Let op de huppeltjes.” „Goed zo.” Maar dan, quasistreng: „Hebben jullie thuis eigenlijk wel geoefend?” Oei.

Dan naar het eerste deel van Vivaldi’s stuk: ”Gloria”. „De engelenzang. Een kerstlied in mei, dat kan wel een keer.” Snelle loopjes op de piano en dan de felle inzet: „Gloria”. En, rustiger: „In excelsis Deo”. Dit is duidelijk bekende muziek. Een jochie van 8, klein van stuk, glundert.

Tijd voor muziek van Herbert Sumsion (1899-1995). Het ”Nunc Dimittis”. „Wie weet wat voor tekst dit is?” Iemand probeert: „De lofzang van Maria?” „Nee, dat is het ”Magnificat”.” Een ander: „Van Simeon?” „Inderdaad. Dit zingen we tijdens de evensong op 23 maart. En als we over een halfjaar naar Engeland gaan.” Eerst de uitspraak. ”Lord” krijgt een lange d. „En bij ”Israel” graag een dunne l.” De jongens pikken het snel op.

Nieuwe muziek: het ”Ave verum Corpus” van William Byrd (1543-1623). „We kennen het ”Ave verum” van Mozart.” Direct neuriën een paar het begin van dat stuk. „Dit is van Byrd. Wat betekent die naam?” „Vogel.” „Juist. Willem Vogel dus.”

”Ubi Caritas” van de Noorse componist Ola Gjeilo is duidelijk populair. „Yes!” „Dit zingen we ook op het jubileumconcert. Doe gelijk maar mee.” Een paar jongens wisselen een blijde blik van verstandhouding.

Even voor halfacht klinkt nog Bach: koralen uit de ”Matthaüs Passion”. Drie keer zullen de jongens meedoen aan een uitvoering: twee keer onder leiding van Gerard de Wit en één keer in de Grote Kerk van Gorinchem. „Gerard appte vannacht nog. Of we alle koralen uit deel 1b willen zingen.” Even later klinkt hoog en ijl: „O Lamm Gottes, unschuldig am Stamm des Kreuzes geschlachtet.”.

Tijd om de mannen binnen te laten: een kleine twintig stuks, vooral jongens op sneakers, een paar grijze koppen. Zij zingen de alt-, tenor- en baspartij. Even tijd voor wat kletsen, maar dan snel aan de slag. ”Nunc Dimittis” klinkt weer, nu in volle bezetting. Dat gaat gesmeerd.

Als klapper, voordat de jongsten vertrekken, nog een keer het openingsstuk van Vivaldi: ”Gloria”. Bal heeft z’n handen vol aan de pianopartij. Maar als het koor inzet, is duidelijk: dit gaat goed komen voor het jubileumconcert.

De jongens gaan de kou weer in. Bal gaat, schijnbaar onvermoeibaar, nog even door met de mannen. Vivaldi. „Amen”, klinkt het door de stille gangen van de ULO.