Op de bovenverdieping van de fietsenzaak, waar de schaats- en skeelerafdeling zit, wachten twee klanten. Ruben Mulder uit Staphorst paste zijn schaatsen niet meer. Zojuist zijn ze in een oven geweest en nu moet hij ze twintig minuten aan, zodat ze naar zijn voet worden gevormd. Ook Sven Nooi uit IJhorst wacht op de zogeheten thermoplastische schoen. Hij had nog passende schaatsen op zolder liggen, maar „die komen nog uit het stenen tijdperk”, wijst hij op de ijzers in een plastic tas naast hem.

Nooi is ervan overtuigd dat zijn aankoop niet voor niets is. „Deze week kunnen we zéker schaatsen”, voorspelt hij. „En anders heb ik ze alvast voor volgend jaar.”

Van kunstijs moeten de twee klanten niets hebben. „Het hele idee van schaatsen is dat je het buiten doet”, vindt Nooi. Ook Ruben kiest voor natuurijs. „Op een ijsbaan is het altijd druk.” De tiener weet al waar hij straks zijn nieuwe ijzers onderbindt: op een ondergelopen weiland, vlak bij zijn huis.

Vooral in uiterwaarden, waar afgelopen weken het regenwater bleef staan, verwacht eigenaar Marcel Lindenholz veel schaatspret. Bij sloten moet je oppassen, waarschuwt hij. „Die zijn niet betrouwbaar omdat het water daar kan wegstromen naar meren en rivieren. Als het nog niet is gezakt, zitten er luchtbellen onder het ijs.”

Eerste klant

Toen vorige week dinsdag de opmerking viel dat er mogelijk geschaatst kon worden, stond de volgende ochtend om halfnegen de eerste schaatsklant voor de deur, vertelt Lindenholz. Eind vorige week gingen er per dag veertig tot vijftig schaatsen over de toonbank. Topdrukte verwacht de ondernemer pas als het hard vriest. „Voor mij is het nu inloop.”

Al voor het massaal uitbreken van de schaatskoorts neemt Lindenholz maatregelen. Hij haalde de slijp- en rondingsmachines uit de opslag, maakte een ruimte leeg in de fietsenwinkel op de begane grond en richtte een extra werkplaats in. „Zo kunnen we op de piekmomenten het werk aan.”

Maatje groter

De ene dag rijdt een bestelbus vol schaatsen vanuit Joure en de andere dag vanuit Almere naar Rouveen. Desnoods koopt de ondernemer twee keer per dag in bij de fabrieken. In ieder geval wil hij geen nee verkopen. „De voorraad is bijna altijd toereikend, en anders heb ik het binnen een dag in huis.”

Comfortabele schoenen zijn volgens hem het meest gewild onder de gewone recreant. Geoefende schaatsers gaan voor een schoen die gegoten wordt naar hun voet. Kenners kiezen voor kluunschaatsen, waar je het ijzer onder vandaan kunt klikken. Tweedehands exemplaren zijn ook geliefd in Rouveen: veel klanten ruilen hun schaatsen in voor een maatje groter.

„Als je niet kunt schaatsen, ligt het aan de schaats”, stelt Lindenholz. Zijn advies: koop de schoenen vooral niet te groot. „Ze moeten zo strak zitten, dat je bijna twijfelt over de maat. Dan pas sta je recht op de schaats.”

Topdrukte

Dezer dagen heeft hij dubbel zoveel man aan personeel rondlopen als normaal. Zo staan bij de draaiende machines twee gepensioneerde vrijwilligers: Wim van Lente uit Genemuiden en Henk Smit uit Rouveen. Als het begint te vriezen, springen de heren bij. „Het is leuk werk en gezellig om weer wat mensen te spreken”, zegt Smit.

Beide mannen zijn zelf fanatieke schaatsers. Dat ze nu minder tijd hebben voor een rondje over het ijs, deert niet. „Met dit werk doe ik een ander plezier”, zegt Van Lente. ’s Morgens vroeg of juist in de middag glijden de vrijwilligers zelf nog even over het bevroren water.

Voor Lindenholz zit een schaatstochtje er niet in, hoewel hij ook van de sport houdt. „Schaatsen verkopen vind ik ook heel leuk, juist omdat ik zie hoeveel plezier mensen erin hebben. Zelf moet ik het hebben van een Nieuwjaarsdag of tweede kerstdag, als de zaak dicht is. Maar op deze piekdagen werk ik door tot tien of twaalf uur in de avond en de zondag is voor mij een rustdag.”

Misschien krijgt hij in februari nog een kans, want dan staat een bezoek gepland aan zijn zoon die in Finland studeert. „Als er niet te veel sneeuw ligt, is dat mijn moment. Tenzij het hier topdrukte is. Dan zeg ik mijn vakantie af.”