CCI beïnvloedt beleid bij internationale organisaties en lidstaten vanuit een christelijk perspectief, met extra focus op thema’ s als leven, gezin en vrijheid van godsdienst en van onderwijs.

Wat vindt u van de houding van de Nederlandse regering bij het feministisch buitenlandbeleid?

„Natuurlijk ben ik voor bescherming van vrouwen en meisjes. Er gebeuren ook goede dingen dankzij het Nederlands feministisch buitenlandbeleid. Door er echter in één adem lhbti-emancipatie als doelstelling aan vast te plakken, zien we wat er werkelijk achter dit beleid schuilgaat. Het komt mij voor als een institutionele en ideologisch geladen agenda, waarbij het schepsel opstaat tegen zijn Schepper. Met zorgelijke gevolgen, zoals een wereldwijde seksuele indoctrinatie van kinderen in soevereine landen, af te dwingen door nieuwe wetten en verdragen.

Het ministerie van Buitenlandse Zaken weet dat dit in het grotendeels godsdienstige Afrika op fundamentele bezwaren stuit. Met een overmacht aan financiële, juridische en diplomatieke middelen en mensen, op nationaal en EU-niveau, drukt men de arme, behoeftige en afhankelijke ontwikkelingslanden langzaam maar zeker tegen de grond.

Een voorbeeld is het Post-Cotonou Agreement, een 20-jarig bindend handelsverdrag van de EU met een groep van 79 Afrikaanse, Caraïbische en landen in de Stille Oceaan landen, wat dreigt getekend te gaan worden.

Niet Nederland, niet Brussel, maar ontwikkelingslanden zelf mogen hun wetten bepalen. Ideologisch kolonialisme en slavernij moeten geschiedenis zijn, geen praktijk.”

Wat vindt u ervan dat de Nederlandse regering lhbti-emancipatie onder het feministisch buitenlandbeleid schaart?

„De overheid zegt er voor vrouwen en meisjes te zijn. Maar door in één adem de positie van lhbti-personen als hoofddoel op te nemen, ontstaan er problemen. Dan kan iedereen zich op elk moment identificeren als zijnde van het andere geslacht. In de praktijk zijn dat vaak mannen. Zo wordt de biologische vrouw eigenlijk afgeschaft. Deze overmoedige en onnatuurlijke zelfbeschikking wordt in Afrika en elders als bedreigend en intimiderend ervaren. Zeker door vrouwen.

Nederland staat een strikte scheiding van kerk en staat voor. Maar is dit beleid niet een uiting van een seculiere geloofsovertuiging? De verering van de absolute zelfbeschikking van de mens? Compleet met dogma’s en onaantastbare rechten?

Ik pleit niet voor het verbieden van opvattingen of levensbeschouwingen. Maar waarom gaat er zo veel overheidsgeld naar één bepaalde ‘geloofsopvatting’? Laat de overheid dit geld teruggeven aan de belastingbetaler en laat burgers zelf particuliere steun genereren voor hun opvattingen en doelen. Net zoals onze organisatie dat doet.

Zijn seksuele en reproductieve gezondheid en rechten (SRGR), waaronder de regering ook abortus schaart, mensenrechten?

„De kern van mensenrechten betreft de inherente waardigheid van ieder mens. Daaromheen ligt een binnencirkel van basale vrijheidsrechten die de burger beschermen tegen inbreuk van de overheid op het persoonlijk leven. Vervolgens trekken we de cirkel wijder en komen de sociale grondrechten in beeld. Dat is de buitenste cirkel.

Door allerlei zaken, die zeker hun waarde en betekenis kunnen hebben –zoals gezondheidszorg–, als rechten te gaan claimen, treedt een verwatering op van mensenrechten. Daarmee overwoeker je als het ware de kern en de binnenste cirkel van fundamentele rechten. Bovendien is het verstandiger om niet alleen over rechten te spreken, maar ook plichten ter sprake te brengen.

Wat bij SRGR in het bijzonder speelt is dat het geclaimde recht op abortus conflicteert met het wél erkende recht op leven. Een recht op abortus verdringt dus het recht op leven. Eenzelfde tendens zie je met het absoluut stellen van gelijkheidsrechten, waardoor vrijheidsrechten in de knel komen.”

Wat vindt u van de inzet om het homohuwelijk in de overzeese gebiedsdelen door te drukken?

„Het homohuwelijk is een vierkante cirkel, zei kardinaal Simonis terecht. Maar het is nu hét kenmerk van seculier Nederland geworden. Met het promoten van de ondermijning van het huwelijk zijn mensen in de gebiedsdelen die zich aangetrokken voelen tot hetzelfde geslacht, niet geholpen.”

Conservatieve krachten zijn in de ogen van de regering „ondermijnende krachten”. Wat zegt u dat?

„Hoe hoog van de toren kun je blazen? In een Kamerbrief ”Voortgang van de Nederlandse inzet voor gendergelijkheid, SRGR en gelijke rechten van lhbti-personen in de EU” wordt in een voetnoot naar mij verwezen onder het kopje van ”religieus extremist”. Het wordt koud voor christenen in Nederland. En ook wereldwijd, als het aan de regering ligt.”