Ze staat gewonde Israëlische militairen en hun families bij. Soms moet ze een dramatische boodschap overbrengen. Revital Ben Horin: „Het belangrijkste is dat soldaten hun ouders bellen voordat ze de operatiekamer ingaan.”
Ben Horin komt net terug van een bezoek aan een gewonde militair die ze moest vertellen dat hij een been zal missen. „Dat was heftig”, vertelt ze in het Shaare Zedekziekenhuis in Jeruzalem. „Maar hij leeft tenminste nog.”
Ben Horin is maatschappelijk werker in het Israëlische leger. Tijdelijk, want normaal gesproken heeft ze een baan op het ministerie van Onderwijs. Maar door de oorlog in de Gazastrook kreeg ze een oproep om als reservist te dienen.
„Het belangrijkste is dat gewonde soldaten hun ouders of andere familieleden bellen voordat ze de operatiekamer ingaan”, vertelt de Israëlische. „Het geeft de familie hoop en vertrouwen als ze de stem van hun geliefde horen, in plaats van een onbekende dokter. Ik heb artsen weleens moeten tegenhouden om eerst gelegenheid te geven dat telefoontje te doen.”
Het Israëlische leger hecht eraan familieleden van gewonden of gesneuvelden zelf op de hoogte te stellen, benadrukt Ben Horin. „In deze jachtige tijd van sociale media gaan de geruchten heel snel rond. Vooral in gevallen van overlijden of heel ernstige verwondingen vinden we het heel belangrijk dat wij als het eerste het bericht brengen.”
Behalve over gewonde militairen, ontfermt de maatschappelijk werker zich ook over de familieleden. „We regelen slaapplekken voor hen in het ziekenhuis en proberen ze mentaal te ondersteunen. We hebben een aantal psychotherapeuten die gespecialiseerd zijn in het behandelen van posttraumatische stress. En we ‘vertalen’ de woorden van de artsen, want voor veel mensen zijn niet vertrouwd met medische termen.”
Huilen
Zo’n 250 gewonde soldaten en hun families waren de afgelopen weken aan de zorgen van Ben Horin en haar team toevertrouwd. „Mijn hart is verbonden met hen. Het gaat natuurlijk om hun kinderen. Maar ik beschouw ze ook een beetje als mijn eigen kroost.”
Hoe blijft de hulpverlener zelf op de been? Ben Horin: „Als ik van het ziekenhuis naar huis rijd, zet ik de muziek heel hard aan. Mensen denken misschien dat ik feestvier in de auto, maar dat is mijn manier om het van me af te zetten. Af en toe flink huilen en humor in het team zijn ook heel geneeskrachtig.”
Een spoedige terugkeer naar haar baan op het ministerie zit er niet in, schat Ben Horin. „We hebben al te horen gekregen dat we zeker tot februari zullen worden ingezet. Nu hebben we het even iets rustiger vanwege het staakt-het-vuren, maar dat zal snel veranderen als de oorlog weer losbarst.”
