Gemeente-zijn in oorlogstijd is een uitdaging
Tijdens een patrouille bespreekt mijn man Moshe de Thora-portie van de week met een andere dienstdoende buurman. De conversatie is goed en ontlokt aan de buurman de uitspraak dat hij wenst dat er een synagoge in Afik zou zijn, juist in deze tijden.
Er is een brede behoefte aan samenkomst voelbaar in Israël. Waar mogelijk houden gebedshuizen hun deuren open, hoewel het aanwezig zijn van een schuilkelder een randvoorwaarde is. Andere gemeenten gaan over op onlinediensten, wat een oplossing is voor evacués en dienstdoenden die over het land verspreid zijn.
In synagogen door heel Israël wordt dagelijks gebeden voor de gegijzelden en de soldaten. Hoewel er specifieke gebeden zijn voor oorlogssituaties en situaties van gijzeling, is er ook het gebed ”matir asurim” dat al eeuwenlang iedere ochtend wordt uitgesproken. De zinsnede matir asurim vindt zijn oorsprong in Psalm 146, waarin God geloofd wordt als een rechtvaardige God die „gevangenen bevrijdt”. Het matir asurim is in een totaal nieuw licht komen te staan sinds het uitbreken van de oorlog en wordt met intensiteit gebeden.
Naast plekken van gebed en verootmoediging, zijn gebedshuizen ook centra voor pastorale zorg geworden. Naast persoonlijke trauma’s hebben ook verschillende generaties hun eigen trauma. De Zwarte Zaterdag en de herhaalde oproep tot vernietiging van Israël bracht voor veel Israëli’s de Holocaust boven, voor anderen hun massale deportatie uit islamitische landen. „Kan geen enkel stukje aarde dan gewoon een veilig thuis voor ons zijn?”, zingt het door vele hoofden.
Joodse volgers van Yeshua komen ook intensief samen. De gemeenschap is de laatste jaren gegroeid en omdat doorsnee Messiasbelijdende gezinnen bovengemiddeld gemotiveerd en zionistisch zijn, staan er relatief veel Messiasbelijdende soldaten aan het front. Een van hen is Amitai, hij verloor beide benen tijdens een gevecht in Gaza. Een ander is David Ratner. Hij liet het leven op 7 oktober nadat hij 30 terroristen ombracht.
In de diensten is naast gebed veel aandacht voor Gods plan met Israël. Veel volgers van Yeshua in Israël verwachten de komende jaren een grote ”aliyah”, immigratie naar Israël, en daar wordt hoop uit geput. Ook is in de Messiaanse gemeenschap een netwerk van gastgezinnen ontstaan voor de opvang van evacués.
Gemeente-zijn in oorlogstijd is een uitdaging: de beperkingen, de trauma’s en de spanning. Het is echter ook een groot voorrecht om elkaar te hebben, te ondersteunen en te bemoedigen.
Onze correspondente in Israël, Jeannette Gabay-Schoonderwoerd, schrijft twee keer per week vanuit haar woonplaats Afik, in het
noorden van Israël over de oorlog. Deel 30.