Niet zwijgen

Hoe overtuigder ouders zijn in hun visie op God, geloof en kerk, des te pijnlijker is het als kinderen bij het volwassen worden dat niet overnemen. Dat is altijd zo geweest, onder christenen maar ook bij joden en moslims. Het heeft te maken met de emancipatie van kinderen ten opzichte van hun ouders. Heel vroeger bepaalden veel ouders voor hun kinderen de partnerkeuze, de beroepskeuze en de kerkkeuze. Stuk voor stuk hebben kinderen die op de ouders veroverd in de laatste twee eeuwen. De toegenomen scholing (reformatorisch onderwijs incluis) heeft daaraan bedoeld en onbedoeld bijgedragen. Dat krijgt geen ouderpaar meer teruggedraaid. Hoe erg is dat?

Op bladzijde twee van de Bijbel staat al dat kinderen hun ouders verlaten en elkaar aanhangen. Iedere ouder weet dat hij zijn kinderen moet loslaten. Maar het liefst wil je dan toch dat ze het állerbelangrijkste gewoon overnemen. Vroeger leverde de kerkkeuze soms heftige strijd op tussen ouders en volwassen kinderen. Tegenwoordig willen ouders die bijna altijd vermijden. Maar mijn tip is om dat niet te snel te doen. Als u om strijd te vermijden maar zwijgt, terwijl u een vervelend gevoel hebt bij de keuze van uw kind, verliest u elke spontaniteit als het woord ”kerk” ter sprake komt. En dat waarover je zwijgt, is des te meer aanwezig. Ga het gesprek maar aan met uw dochter en aanstaande schoonzoon. Doe dat zonder beschuldigende toon. Houd het bij uzelf. „Wij vinden het moeilijk…” „Wij maken ons zorgen…” Laat hun vervolgens de ruimte om te vertellen waarom ze de keuze maken voor de kerk van uw schoonzoon. Ga niet trekken aan uw dochter als u merkt dat ze aarzelt. Misschien doet haar vriend of zijn familie dat ook en dan wordt ze verscheurd. Het kan ook dat ze uit eigen overtuiging de overstap maakt. Wees er blij mee als ze daar samen goed over nagedacht hebben.

En dan? Enige zelfverloochening past zowel de kinderen als de ouders. Ieder kind kiest graag zelf –partner, beroep, kerk– maar verlangt toch naar goedkeuring van de ouders. Jakob en Ezau wilden beiden niet ongezegend blijven. Daarom zou het het allermooiste zijn als u als ouders kunt zeggen: „Jouw keuze is niet onze keuze, maar onze zegen heb je. En we bidden dat je ook Gods zegen mag ontvangen in de gemeente waar jullie naartoe gaan.” Duidelijkheid en lieve vrede hoeven elkaar dus niet uit te sluiten.

Nico van der Voet, docent Christelijke Hogeschool Ede