Het is zaak dat de Nederlandse regering pal blijft staan voor Israël, dat belaagd wordt door Hamas-terroristen.

Gert-Jan Segers, voormalig partijleider van de ChristenUnie en voorheen zendeling in Egypte: „Het is een kwestie van beschaving om voor Israël op te komen. Het land staat tegenover een duistere kracht die niet alleen een eind wil maken aan het bestaan van de staat Israël, maar het ook gemunt heeft op elke Jood. Dat vraagt van ons om vol overtuiging naast Israël te blijven staan. Temeer omdat Nederland een beladen verleden heeft. In de Tweede Wereldoorlog zijn vanuit ons land naar verhouding de meeste Joden weggevoerd. Israël is de enige plek waar de Joden hun eigen bescherming kunnen regelen.”

Esther Voet, hoofdredacteur van het Nieuw Israëlietisch Weekblad (NIW): „Uiteraard. Hamas is een soort IS. Kinderen zijn vermoord voor de ogen van hun ouders, vrouwen zijn verkracht. Er is hier geen ”ja, maar”. Deze barbaarsheid heeft niets te maken met het conflict tussen Israël en de Palestijnen. Hamas oefent terreur uit tegen een klein land. Israël is qua oppervlakte de helft van Nederland. Hamas wil Israël vernietigen.

De zogenaamde heilige liefde van de Palestijnen voor Jeruzalem valt wel mee. Hamas gebruikt die als excuus voor terreur. De meest heilige plek voor moslims is Mekka, Medina staat op twee. Dan pas komt voor moslims Jeruzalem. Dat was begin twintigste eeuw niet veel meer dan een provinciestadje.”

David Verboom, directeur van de christelijke organisatie Near East Ministry, een christelijke organisatie die diaconale werkers uitzendt naar Israël en de Arabische landen: „De oorlog in Israël kent alleen maar verliezers. Er zitten trauma’s en pijn aan beide kanten. De ene keer begint de één, de andere keer begint de ander een conflict. Wij moeten naast zowel Joden als Arabieren gaan staan. Aan beide kanten vallen onschuldige slachtoffers. Laten we stoppen om te zeggen hoe het zit, laten we stoppen met het wijzende vingertje en laten we bidden voor beide groepen.

Natuurlijk leef ik mee met Israël, dat is Gods volk, Gods oogappel. Het is afschuwelijk wat Israël is aangedaan, in deze oorlog en ook tijdens de Holocaust. Tegelijkertijd zijn we geroepen om ook Arabieren lief te hebben. Het is on-Bijbels hen te haten. In Genesis 17 geeft God ook Ismaël, de stamvader van de Arabieren, een zegen mee. God heeft ook Arabieren lief. Izak én Ismaël begroeven in Hebron hun vader Abraham.”

Om de vrede te bewaren, blijft in bijvoorbeeld Nederlandse steden dialoog tussen Israël-aanhangers en sympathisanten van de Palestijnen geboden, hoe moeilijk dat ook is.

Segers: „Enerzijds moeten we ons duidelijk uitspreken tegen de terreur van Hamas. Er valt niet te onderhandelen met terroristen. Tegelijkertijd dienen we te zoeken naar hoop en perspectief voor de Palestijnen, onder meer in Gaza. We kunnen niet blijven leven met extreme vijandsbeelden over en weer. We moeten vrede zoeken, maar nooit op een manier waarbij we de agenda van terreurorganisatie Hamas ook maar enige ruimte geven.”

Voet: „Je moet altijd proberen in dialoog te blijven. Tegelijk dien je heel ferm stelling te nemen tegen intimidatie en moet je niet toegeven aan bedreigingen vanuit pro-Hamashoek. In Rotterdam was afgelopen week een pro-Hamasmanifestatie, dus geen pro-Palestijnse manifestatie. Tijdens die happening werd om wraak geroepen.

Het Joodse VOLT-raadslid Itay Garmy in Amsterdam en zijn collega-raadslid van DENK zijn als de dood dat het in Amsterdam uit de hand loopt, gezien de oorlog in Israël. Maar door wie loopt het dan uit de hand? Zijn moslims bang voor de Joden? Ik denk het niet, hè. Het is andersom. Een synagoge in Tilburg heeft al een bedreiging binnen.”

Verboom, die onder meer drie jaar in Israël en drie jaar in Jordanië woonde: „Ik ben het absoluut met de stelling eens. Respecteer elkaar. Probeer de ander te begrijpen, voordat je zelf begrepen wilt worden. Dat is de Bijbelse volgorde. Of een Israëlische moeder van een vermoord kind daar vermoedelijk niet toe bereid is? De moordpartijen in Israël zijn afschuwelijk. Maar ook aan Palestijnse zijde leven trauma’s. Nu dreigt het grote gevaar dat mensen elkaar ontmenselijken. Terwijl Joden en Arabieren mensen van vlees en bloed zijn, met hun verlangens en dromen.

Door oorlog en terreur ontstaat alleen maar meer verwijdering tussen mensen. Near East Ministry is betrokken bij het project Shevet Achim, verwijzend naar Psalm 133. Daar worden ernstige zieke kinderen uit Gaza geholpen in een Israëlisch ziekenhuis. Joodse en Arabische families leren elkaar kennen. Ze zorgen voor elkaar. De oorlog treft ook veel onschuldige Gazaanse moeders en kinderen. Ik hoorde dat afgelopen week een Gazaanse familie bij een Israëlisch gastgezin in een Israëlische schuilkelder in Ashdod zat. Ze zaten allemaal in angst en spanning. De Palestijnse familie vroeg vanuit Gaza hoe het in de schuilkelder was en vroeg naar het welzijn van de Israëlische gastfamilie. Zoiets raakt me.”

Het conflict tussen Israël en de Palestijnen is ten diepste een godsdienstig conflict tussen enerzijds de radicale islam en anderzijds jodendom en christendom.

Segers: „Het conflict is niet goed te begrijpen zonder de geestelijke achtergrond daarbij te betrekken. De haat bij Hamas tegen Joden is zo groot dat de terreurorganisatie liever heeft dat de eigen bevolking in de Gazastrook lijdt dan dat die vrede sluit met Israël. De bereidheid van terroristen om vorige week zaterdag moordend huis te houden is moeilijk los te zien van een geestelijke achtergrond. In de Tweede Wereldoorlog waren Joden in allerlei landen een aangepaste minderheid, waar geen enkel gevaar van uit ging. En toch hebben de nazi’s alles op alles gezet om die Joden allemaal te vermoorden. Ik kan het niet anders zien dan dat oud en hedendaags antisemitisme voortkomt uit haat tegen de God van Israël.”

Voet: „Ik denk dat die stelling klopt. Als het conflict tussen Israël en de Palestijnen een conflict zou zijn tussen twee nationaliteiten, dan zou er iets op te lossen zijn. Maar Hamas bepleit op religieuze gronden de vernietiging van de staat Israël.”

Verboom: „Voor mij is de oorlog een bewijs dat de Bijbel klopt. Alle politieke, etnische en religieuze spanningen ballen zich samen in het kleine land Israël. Ik geloof dat God juist ook in deze afschuwelijke tijd van haat en nijd kan werken. Dat mensen in al hun teleurstelling en wanhoop op de knieën gaan en bij God terechtkomen.”

Een tweestatenoplossing helpt Israël niet verder. Hamas en Iran maken er geen geheim van Israël van de kaart te willen vegen.

Segers: „Vrede met Hamas en het huidige Iran sluiten is ondoenlijk. Zij zijn volstrekt helder over hun aspiraties. Israël moet van de kaart worden geveegd en alle Joden zijn doelwit. Bedenk dat er wat betreft het gebied Gaza in zekere zin geen conflict is over bezit van lánd. Israël deed afstand van elke claim op bezit van de Gazastrook. Kolonisten zijn uit Gaza vertrokken.

Veel ingewikkelder ligt de Westelijke Jordaanoever. Probleem is dat Fatah daar niet in staat is met gezag de Palestijnen te besturen. Intussen is ook Israël zelf zeer verdeeld, denk aan de massale betogingen van de afgelopen maanden. Als Israël in onderhandelingen met Palestijnse autoriteiten vrede kan sluiten, dan moet het Westen de uitkomst van het vredesproces steunen. Ook als dat leidt tot twee staten. Maar op dit moment ben ik niet hoopvol over een spoedige vrede tussen Joden en Palestijnen.”

Voet: „Israël heeft geen gesprekspartner aan een terreurorganisatie die Joden de zee in wil drijven. Besef dat er in het verleden meerdere malen vergaande voorstellen voor een vredesregeling voorlagen. Telkens zeiden de Palestijnen nee. Waarom drammen ze zo op terugkeer naar de plek, naar de oude huizen waaruit hun voorouders in 1948 zijn gevlucht en verbannen? Dan komt daar een Arabische meerderheid, en dat kan niet. Want Israël is een Joodse staat.

De terreur van Hamas zou goed te maken kunnen hebben met de toenadering tussen enerzijds Israël en anderzijds bijvoorbeeld Marokko, Bahrein, Dubai en vooral Saudi-Arabië. De nauwere betrekkingen zijn Hamas en Iran een doorn in het oog.”

Verboom: „Ik ben geen politicus, de Near East Ministry is niet politiek. Wat ik wel wil zeggen: zowel Joden als Palestijnen moeten respect krijgen, moeten normaal kunnen leven. Het gaat erom dat mensen tot elkaar komen. Jezus’ boodschap was revolutionair. Hij wees de weg van oog om oog en tand om tand af en riep de mensen op hun vijanden lief te hebben.”

Israëlaanhangers, onder wie orthodoxe christenen, hebben te weinig oog voor de benarde positie van duizenden Palestijnen in de Gazastrook.

Segers: „Ik sprak enkele jaren geleden in Israël een politicus van de rechtse partij Likud. Ook toen was Israël in conflict met Hamas. De man vertelde: „Natuurlijk steun ik de oorlog tegen Hamas, we moeten ons verdedigen.” Tegelijk zei hij: „Zo’n strijd is uiteindelijk geen oplossing voor het conflict.” Doordat Hamas telkens kiest voor moord en doodslag leven veel Gazanen in wanhoop. We dienen ook oog te hebben voor het lijden van heel gewone Palestijnen en te zoeken naar perspectief voor hen.”

Voet: „Gaza had kunnen uitgroeien tot een soort Singapore, dus een hoogontwikkeld en welvarend gebied. Er is miljarden aan hulpgeld in de Gazastrook gepompt. Maar in 2007 kozen de Gazanen voor Hamas, dus terreur. Waarom? Omdat Fatah, de Palestijnse beweging onder leiding van Abbas, buitengewoon corrupt was. Hamas is overigens net zo corrupt.

Bedenk dat er strijd is tussen Palestijnen onderling. Hamasaanhangers sleepten aanhangers van Fatah ooit door de straten van Gaza. Intussen is de Palestijnse leider Abbas van Fatah op de Westelijke Jordaanoever nagenoeg machteloos. Israël probeert Fatah in het zadel te houden, in de hoop te voorkomen dat Hamas ook op de Westelijke Jordaanoever aan de macht komt.”

Verboom: „Over de stellingname van orthodoxe christenen wil ik niet oordelen. Messiasbelijdende Joden en christelijke Arabieren verdienen in deze dagen onze extra steun. Laten we voor hen bidden. Zodat zij juist nu, in de eenheid van Christus, een boodschap van licht, verzoening en liefde kunnen uitdragen.”

De Nederlandse autoriteiten moeten harder optreden tegen demonstranten die terreurdaden van Hamas verheerlijken.

Segers: „Het verheerlijken van terreur is verwerpelijk, en betekent intimidatie jegens de Joodse gemeenschap. Als pro-Palestijnse demonstranten hier antisemitische teksten scanderen, raakt dat de veiligheid van de Joodse gemeenschap in Nederland. Dan moet justitie ingrijpen.”

Voet: „We kennen vrijheid van meningsuiting, maar de overheid moet het verheerlijken van terreur aanpakken. Ik herinner me dat in 2014 tijdens een pro-Palestijnse demonstratie in Amsterdam mensen vlakbij het stadhuis met IS-vlaggen zwaaiden. Moskeeën zouden jongeren die dat doen, moeten intomen, maar het probleem is dat moskeeën geen moer over die jongeren te zeggen hebben.”

Verboom: „Ik denk niet dat hard optreden helpt. Ik wil oproepen tot dialoog, tot luisteren naar elkaar. Zeker Palestijnse en Joodse organisaties kunnen daaraan bijdragen.”

Het is een zwaktebod dat bijvoorbeeld Amsterdam de Israëlische vlag na een dag weer weghaalt en vervangt door een algemene vredesvlag.

Segers: „Ik vind het dapper dat Amsterdam de Israëlische vlag in ieder geval heeft gehesen. Zo toon je betrokkenheid met de slachtoffers van de gruweldaden van Hamas. Ik heb minder behoefte om, bij wijze van een soort zuiverheidsmeting, kritiek te hebben op de duur van de actie in Amsterdam. Teleurstellend vind ik wel dat de gemeenten Rotterdam, Den Haag en Utrecht de Israëlische vlag niet hebben gehesen. Toen bijvoorbeeld Marokko onlangs werd getroffen door een aardbeving, werd in grote steden wel de Marokkaanse vlag opgehangen, uit solidariteit met slachtoffers. Daarmee zeggen Nederlandse gemeentebesturen niet dat ze al het overheidsbeleid in zo’n land steunen, maar wel dat ze met de getroffen mensen meeleven.”

Voet: „Ik vind het vooral kwalijk dat iemand als burgemeester Aboutaleb van Rotterdam de Israëlische vlag niet wilde hijsen. Toen er bij een aanslag in het zuiden van Turkije ontzettend veel Turken werden gedood, ging de Turkse vlag bij het Rotterdamse stadhuis wel in top. Aboutaleb hangt kennelijk de Israëlische vlag niet op om zo oorlog in zijn stad vermijden. Maar zo geeft hij, in het kader van zogenaamde tolerantie, als het ware toe aan onruststokers.”

Verboom: „Ik geef geen commentaar op de stelling. Je hoeft niet altijd een statement te maken. Soms is het beter om stil te zijn en te bidden. Komende tijd gaan we bidstonden organiseren, in samenwerking met andere christelijke organisaties die betrokken zijn bij Israël. Ik heb daarvoor al contact gehad met onder meer Christenen voor Israël. We roepen iedereen op om juist nu in eenheid te bidden voor de vrede van Jeruzalem.”