Homo’s zeggen dat Räsänen hen beledigt, maar zelf heeft ze volstrekt niet het gevoel dat ze homoseksuelen iets heeft misdaan. Ze heeft hen juist lief.

Drie rechters in Finland zijn bezig met een vonnis over Päivi Räsänen. De aanklagers eisen al vier jaar een veroordeling vanwege haatspraak.

In de zomer van 2019 vroeg Räsänen in een tweet aan de Lutherse Kerk of steun aan de Gay Pride wel gepast was. Ze plakte er een foto van Romeinen 1 bij, waar Paulus seksuele omgang tussen mannen een „schande” noemt.

Vorig jaar sprak een lagere rechtbank haar vrij. Vier weken geleden diende de zaak bij het hof van beroep. De rechters hebben nu tot eind november voor een vonnis.

Het optreden van Päivi herinnert aan andere christenen die zijn beschuldigd van haat. De Noord-Ierse banketbakker Daniel McArthur wilde geen taart maken met ”Support Gay Marriage”. Op internet staan diverse filmpjes waarin hij en zijn vrouw Amy –op de grond tussen hun spelende kinderen– uitleggen dat zij God willen dienen en Hem volgen.

Op de achtergrond proef je de pijn van het onbegrip. Maar ook de diepe overtuiging dat zij niemand iets hadden misdaan. „Mister Lee (de klager, EvV) blijft altijd welkom in onze winkels”, zei McArthur na de uiteindelijke vrijspraak in 2018.

Het optreden van Peter en Hazelmary Bull was indrukwekkend. Dit oude echtpaar runde een ”bed and breakfast” in Cornwall. De tweepersoonskamer was gereserveerd voor getrouwde stellen. Twee mannen die zij weigerden, klaagden hen aan.

Het rechter veroordeelde hen in 2013. Op videobeelden was te zien hoe het kromlopende echtpaar op de camera’s af kwam. Hazelmary zei dat het een teleurstelling was, maar dat ze de boete zouden betalen, dat de twee klagers altijd welkom zouden zijn, maar dat hun gedachten toch niet waren veranderd. En Peter –die in woorden minder snel was dan zijn vrouw– voegde eraan toe. „Wij zijn eenvoudigweg christenen. Wij geloven in wat Hij zegt en proberen te doen wat Hij zegt.”

Dat was wat je noemt een sterk optreden. Veroordeeld, maar volkomen vrij. Beschuldigd van haat, maar vol liefde. Met een kromme rug, maar totaal niet gebroken. Deze mensen hadden maar één doel: eenvoudig hun Heiland volgen.

Tja, wat zouden wij doen? Gaan we op grond van allerlei vrijheden eisen dat we alles mogen zeggen? Of wensen we dat de Heilige Geest ons in zo’n situatie de juiste woorden geeft om iets van de liefde van Christus uit te stralen?

Mij valt in deze drie voorbeelden de ontspanning en sterke innerlijke vrijheid op. Zij zeggen niet dat ze dit „van huis uit zo gewend” zijn. Nee, zij volgen hun Meester – klaar.

Dictators vinden mensen met innerlijke vrijheid altijd maar lastig. Maar ook in kerkelijke tradities is het niet altijd eenvoudig om vanuit ontspanning te leven. Mensen zijn er goed in elkaar met verwachtingen te overladen.

En zo wachten we geduldig op het vonnis uit Finland.

>buza@rd.nl